Σε όλες τις χώρες του κόσμου συχνά οι αρχές βρίσκονται αντιμέτωπες με κρίσεις: φωτιές, φυσικές καταστροφές, σεισμοί και πάει λέγοντας και… κλαίγοντας.
Σε όλες τις περιπτώσεις, όσο υπάρχει σε εξέλιξη μια τέτοια κρίση, την ενημέρωση του κοινού την αναλαμβάνουν οι λεγόμενοι «υπηρεσιακοί»: πυροσβέστες, αστυνομικοί, διασώστες, εν πάση περιπτώσει, όλοι όσοι έχουν άμεση επαφή με την προσπάθεια ελέγχου της κρίσης και την ασφάλεια των κατοίκων.
Αφού περάσει η κρίση και αφού γίνει ένας πρώτος απολογισμός, τότε εμφανίζονται οι πολιτικοί, οι οποίοι και αναλαμβάνουν το έργο της εξήγησης του τι έγινε και του τι θα γίνει από εδώ και πέρα. Σχεδόν ποτέ πριν δεν θα δει κάποιος πολιτικό να παρεμβαίνει στο έργο τη διαχείρισης της κρίσης ή της ενημέρωσης.
Άντε, το πολύ-πολύ (στις ΗΠΑ κυρίως…) να βγει κάποιος κυβερνήτης και να καλέσει τους κατοίκους να κάνουν κάτι (να μείνουν στα σπίτια τους, να απομακρυνθούν από την περιοχή, κ.λπ.) και μέχρι εκεί.
Κάντε τώρα τη σύγκριση με την Ελλάδα (όπως συμβαίνει με τη μεγάλη φωτιά στην Αττική) και μελαγχολείστε με την αντίθεση…
Διαβάστε επίσης
Κοντά στην Άννα Διαμαντοπούλου ο Γιώργος Φλωρίδης – Η συνάντηση στην Ελάνη και η ομιλία στη Σίβηρη
Ως το εκλογοδικείο θα φτάσει η Κουμουνδούρου εάν η έδρα η Ηλιόπουλου δεν πάει στον Κασσελάκη
