Η Άννα Κορακάκη μοιράστηκε τις σκέψεις της για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού με μια εκτενή ανάρτηση στο Instagram στην οποία αναφέρθηκε στα προβλήματα όρασης που την ταλαιπώρησαν και στα λάθη που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης.
«Αφού πήρα το χρόνο που χρειαζόταν η ψυχή και το σώμα, με ηρεμία πλέον και κάπως πιο καθαρό μυαλό, μπορώ να κάνω τον αγωνιστικό απολογισμό της χρονιάς, της οποίας μεγαλύτερος στόχος ήταν φυσικά οι Ολυμπιακοί Αγώνες Παρίσι 2024. Στα 28 μου φέτος, είχα την ευλογία και την τιμή να εκπροσωπήσω για τρίτη συνεχόμενη φορά τη χώρα μας Ολυμπιακούς Αγώνες…»
«Το 2016 με δύο ονειρεμένα και ιστορικά μετάλλια και το 2021 με δύο τελικούς και δύο έκτες θέσεις μετά και τις γνωστές οι περιπέτειες που σηματοδότησαν εκείνη την ολυμπιακή μου συμμετοχή στο Τόκιο, το ‘χα βάλει πείσμα να βρεθώ ξανά στο βάθρο στο Παρίσι…»
«Παρόλο που τα τελευταία δύο χρόνια ήταν ομολογουμένως εκπληκτικά με αποκορύφωμα το 2023 που πέτυχα το Triple Crown – η σεζόν μετά το ξεκίνημα του 2024 ήταν, με μια λέξη, καταστροφική. Πολλές αναποδιές, ατυχίες, απανωτά κακά timing, κακές συγκυρίες άλλα μέσα σ’ όλα αυτά και πολλά δικά μας λάθη. Σε καμία περίπτωση δεν ρίχνουμε τις κακές αποδόσεις μου εξολοκλήρου στην «κακιά την τύχη» και ξεμπερδεύουμε έχουμε πάντα ως επαγγελματίες (προπονητής και αθλήτρια) τεράστιο μερίδιο ευθύνης για το πως αντιμετωπίζουμε τις κακοτοπιές και να λαμβάνουμε ό,τι μας αναλογεί».
«Αναγνωρίζουμε και παραδεχόμαστε τα λάθη μας και κυρίως μαθαίνουμε από αυτά. Ωστόσο, τους τελευταίους μήνες, κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις που δεν έχουμε ξανά συναντηθεί στην μακροχρόνια πορεία μας. Αυτό που προκαλούσε πολλή σύγχυση ήταν ότι παραδόξως δε φαινόταν να κάνω τίποτα λάθος…».
«Μέχρι που ανακαλύψαμε ότι υπάρχει ένα θέμα στα μάτια μου, που, αφενός “δικαιολογούσε” πλέον ό,τι μας ήταν αδικαιολόγητο ως τότε και πασχίζαμε να βρούμε τι φταίει, αφετέρου δεν έπαυε να δημιουργεί τεράστια ανασφάλεια και προβληματικές συνθήκες, τόσο αυτό καθεαυτό το θέμα, όσο και το ότι ήταν κάτι που δεν ήταν στο χέρι μου να το αλλάξω και δυστυχώς ήταν και αργά για να διορθωθεί…»
«Για ακόμα μια φορά όμως, αυτό που με “κρατάει” και μου δίνει δύναμη για τη συνέχεια, είναι όλοι όσοι ήταν και είναι δίπλα μου και προς και μετά. Και γι’ αυτόν τον Ολυμπιακό κύκλο, θέλω να ευχαριστήσω μέσα απ’ την καρδιά μου όλους και όλες για τα μηνύματα υποστήριξης και αγάπης, την οικογένεια μου και τους ανθρώπους μου, τους ειδικούς που με βοήθησαν και την ΕΟΕ».
