Δημόσια θέση υπέρ του Χάρη Δούκα για τον δεύτερο γύρο των εκλογών στο ΠΑΣΟΚ πήρε ο σύζυγος της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά, Ανδρέας Τσούνης.
Σε ανάρτηση με τίτλο «με τον Χάρη για χάρη του ΠΑΣΟΚ και της χώρας» κάνει λόγο για «προσωπικό επικοινωνιακό έλλειμμα του Ν. Ανδρουλάκη που συνδυάστηκε με την αποξένωση του ιδιαίτερα αξιόλογου και αποδεδειγμένα αξιόμαχου στελεχιακού δυναμικού του ΠΑΣΟΚ» και αναρωτιέται «πως μπορείς να είσαι Πρόεδρος, αν δεν εμπιστεύεσαι τα σύνολο των στελεχών σου και δεν τους δίνεις ρόλους;».
Για τα αποτελέσματα της κάλπης τονίζει πως «δεν διέλυσαν μόνο τις πομφόλυγες στο μυαλό της ηγετικής ομάδας, επέσυραν και την σφοδρή και απόλυτα δικαιολογημένη αντίδραση του συνόλου σχεδόν της κοινοβουλευτικής ομάδας και του στελεχιακού δυναμικού». «5 στελέχη αμφισβήτησαν ευθέως την ικανότητα του Ν. Ανδρουλάκη να παραμείνει Πρόεδρος, διατεινόμενοι ο καθένας ότι είναι καλύτεροι» σημειώνει προσθέτοντας πως πιστεύει ότι η συντριπτική πλειοψηφία μεταξύ αυτών θα ήταν πολύ καλύτεροι του Νίκου.
Για τον β’ γύρο αναφέρει πως «εκ του αποτελέσματος η μόνη επιλογή είναι ο Χάρης Δούκας. Ένα στέλεχος που διακρίθηκε από την εκλογική του νίκη στον Δήμο Αθηναίων, νικώντας τον εκλεκτό του καθεστώτος Μητσοτάκη, Κ. Μπακογιάννη», αν και προσωπικά θα προτιμούσε «κάποιον Βουλευτή μας, να είναι στη Βουλή και να δίνει μάχες με τον Μητσοτάκη πρόσωπο με πρόσωπο». Ωστόσο, λέει πως «τις ίδιες αμφιβολίες είχα και όταν έγινε Πρόεδρος ο Ανδρουλάκης, αλλά η παρουσία του Μ. Κατρίνη ως Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας ήταν επαρκέστατη».
Εν κατακλείδι, σημειώνει πως τον καλύπτει απόλυτα η δήλωση του πρώην Προέδρου Κ. Σημίτη. «Ότι τώρα έχουμε μία ευκαιρία και οι ευκαιρίες δεν είναι άπειρες. Ας δώσουμε μία ευκαιρία στον Χάρη Δούκα να ηγηθεί του ΠΑΣΟΚ- Κινήματος Αλλαγής, για να κάνουμε όχι ένα ακόμα μικρό βήμα, αλλά ένα άλμα μπροστά. Ένα άλμα που περιμένει από εμάς όλος ο Ελληνικός Λαός».
Αναλυτικά η ανάρτηση
«Στις Ευρωεκλογές του Ιουνίου αναδείχθηκε το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ. Η στρατηγική μας ηττήθηκε κατά κράτος. Η επιλογή του μικρού, κλειστού και φοβικού κόμματος δεν απέδωσε τους αναμενόμενους καρπούς στην κάλπη. Παρ’ όλο ότι υπήρχε ακόμα μια μικρή άνοδος των ποσοστών του Κινήματος, η απουσία πειστικής εναλλακτικής πρότασης εξουσίας απέναντι στην Νέα Δημοκρατία εμπόδισε την ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ ως αντίπαλο δέος στον Κ. Μητσοτάκη και το κόμμα του.
Οι λόγοι είναι λίγο πολύ γνωστοί. Το προσωπικό επικοινωνιακό έλλειμμα του Ν. Ανδρουλάκη συνδυάστηκε με την αποξένωση του ιδιαίτερα αξιόλογου και αποδεδειγμένα αξιόμαχου στελεχιακού δυναμικού του ΠΑΣΟΚ. Του καλύτερου πολιτικού προσωπικού που διαθέτει η χώρα κατά γενική ομολογία. Ενός πραγματικού πολιτικού υπερόπλου, που δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ τα τελευταία 3 χρόνια. Αλήθεια, πως μπορείς να είσαι Πρόεδρος, αν δεν εμπιστεύεσαι τα σύνολο των στελεχών σου και δεν τους δίνεις ρόλους;
Αντίθετα ακολουθήθηκε η στρατηγική του ώριμου φρούτου: ο ΣΥΡΙΖΑ θα διαλυθεί και μείνουμε μόνοι ως αντίπαλο δέος της Νέας Δημοκρατίας κι όταν βαρεθεί η κοινωνία τον Κ. Μητσοτάκη, θα επιλέξει νομοτελειακά τον Ν. Ανδρουλάκη για Πρωθυπουργό. Τόσο πολύ είχε πιστέψει η ηγετική ομάδα το αφήγημα της που υποστήριζαν ότι, για αρχή, στις Ευρωεκλογές θα ήμασταν δεύτερο κόμμα και μετά πολύ σύντομα Κυβέρνηση. Τόσο απλά, τόσο ονειρικά, τόσο άκοπα.
Τα αποτελέσματα της κάλπης δεν διέλυσαν μόνο τις πομφόλυγες στο μυαλό της ηγετικής ομάδας, επέσυραν και την σφοδρή και απόλυτα δικαιολογημένη αντίδραση του συνόλου σχεδόν της κοινοβουλευτικής ομάδας και του στελεχιακού δυναμικού.
Έτσι φτάσαμε στην εκλογική αναμέτρηση της 6ης Οκτώβρη, όπου 5 στελέχη αμφισβήτησαν ευθέως την ικανότητα του Ν. Ανδρουλάκη να παραμείνει Πρόεδρος, διατεινόμενοι ο καθένας ότι είναι καλύτεροι. Προσωπικά πιστεύω ότι η συντριπτική πλειοψηφία μεταξύ αυτών θα ήταν πολύ καλύτεροι του Νίκου. Έτσι δημιουργήθηκε ένα άτυπο δίπολο μεταξύ αυτών που θα ήθελαν να παραμείνει Πρόεδρος ο Ν. Ανδρουλάκης και αυτών που ήθελαν αλλαγή ηγεσίας.
Φτάνοντας όμως στον δεύτερο γύρο της Κυριακής, βλέπουμε ότι δεν είναι τόσο έντονη η επιθυμία αλλαγής ηγεσίας, άμεσα, αλλά αφήνεται να εννοηθεί ότι θα μπορούσε να παραμείνει στην θέση του ο εν ενεργεία Πρόεδρος, μέχρι την επόμενη οριστική πλέον απομάκρυνση του, προφανώς στις επόμενες εθνικές εκλογές. Εξυπακούεται ότι με αυτό το σκεπτικό, τα σχέδια για κυριαρχία στην πολιτική ζωή του τόπου θα παραμείνουν όνειρα. Το χειρότερο όμως είναι ότι διαιωνίζεται με αυτόν τον τρόπο η λογική του μικρού κόμματος, με την προσδοκία ότι το 2027 θα γίνει η αλλαγή ηγεσίας που θεωρητικά όλοι επαγγέλονταν άμεσα και η οποία θα ήταν ενωτική, περιεκτική και θα απογείωνε το ΠΑΣΟΚ. Μέχρι τότε βέβαια θα έχουμε δώσει το φιλί της ζωής σε έναν ημιθανή ΣΥΡΙΖΑ, για να επανακάμψει ως αξιόλογη πολιτική δύναμη και να μας ανταγωνίζεται για την κυριαρχία στην Αντιπολίτευση και φυσικά η Νέα Δημοκρατία και ο Κ. Μητσοτάκης προσωπικά μπορούν και ήδη έχουν ξεκινήσει να κάνουν σχέδια για μια 3η τετραετία διακυβέρνησης του τόπου, με ακόμα πιο ολέθρια για την χώρα αποτελέσματα.
Μπαίνει λοιπόν το ερώτημα: ποια είναι η εναλλακτική επιλογή που έχουμε; Εκ του αποτελέσματος η μόνη επιλογή είναι ο Χάρης Δούκας. Ένα στέλεχος που διακρίθηκε από την εκλογική του νίκη στον Δήμο Αθηναίων, νικώντας τον εκλεκτό του καθεστώτος Μητσοτάκη, Κ. Μπακογιάννη. Θα αναρωτηθούν κάποιοι, είναι αυτό αρκετό; Είναι έτοιμος ο Χάρης για τον ρόλο του Προέδρου και αυριανού Πρωθυπουργού; Δεν κρύβω ότι τις ίδιες ανησυχίες είχα κι εγώ. Προσωπικά θα προτιμούσα κάποιον Βουλευτή μας, να είναι στη Βουλή και να δίνει μάχες με τον Μητσοτάκη πρόσωπο με πρόσωπο. Τις ίδιες αμφιβολίες είχα και όταν έγινε Πρόεδρος ο Ανδρουλάκης, αλλά η παρουσία του Μ. Κατρίνη ως Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας ήταν επαρκέστατη. Το ίδιο λοιπόν μπορεί να συμβεί και τώρα, άλλωστε το ΠΑΣΟΚ διαθέτει εξαιρετικά κοινοβουλευτικά στελέχη. Έτσι το ΠΑΣΟΚ θα φαίνεται ως μια ισχυρή ομάδα, με ισχυρή κοινοβουλευτική παρουσία και με έναν Πρόεδρο που σε επίπεδο κοινωνίας θα έρθει πιο κοντά σε κοινωνικά στρώματα και παραγωγικούς φορείς, που επιθυμούν αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των πολλών από τα διάφορα καρτέλ που απροκάλυπτα στηρίζει η κυβέρνηση της ΝΔ, ενίσχυση του διαλυμένου ΕΣΥ και συνολικά του Κοινωνικού Κράτους, αναζωογόνηση της υπαίθρου και των αγροτικών περιοχών και σοβαρή αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης που επιδεινώνεται κάθε χρόνο επικίνδυνα στη χώρα μας.
Μα, όντως μπορεί ο Χάρης να κάνει όλα αυτά, θα πουν πάλι κάποιοι. Από όσο τον έχω γνωρίσει δείχνει πιο ενωτικός, πιο ανθρώπινος, δείχνει να πιστεύει αυτά που λέει. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι δείχνει να θέλει να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά, να δημιουργήσει πολιτικά γεγονότα και κυρίως να πιστεύει στην λειτουργία του μεγάλου κόμματος. Ενός μεγάλου κόμματος που δεν θα λειτουργεί ως μια οργανωτική πυραμίδα νομής της εξουσίας, αλλά ως ένα εργαστήρι παραγωγής πολιτικής, ως ένας χώρος συνάντησης στελεχών του ΠΑΣΟΚ και εκπροσώπων της κοινωνίας, που μέσα από εποικοδομητικό διάλογο, θα διαμορφώνονται κοινές πολιτικές θέσεις και πρόγραμμα που θα εκφράζει τους πολλούς. Γιατί είναι πολύ διαφορετικό, συντρόφισσες και σύντροφοι, να λέμε εμείς στο ΠΑΣΟΚ, Ελληνικέ Λαέ έχουμε την λύση στα προβλήματα σου και είναι πολύ διαφορετικό οι κοινωνικοί φορείς και εκπρόσωποι των πολιτών να πουν, ότι το ΠΑΣΟΚ- Κίνημα Αλλαγής έχει το καλύτερο κυβερνητικό πρόγραμμα, επειδή το έχουμε συνδιαμορφώσει μαζί τους.
Εν κατακλείδι, με καλύπτει απόλυτα η δήλωση του πρώην Προέδρου μας Κ. Σημίτη. Ότι τώρα έχουμε μία ευκαιρία και οι ευκαιρίες δεν είναι άπειρες. Ας δώσουμε μία ευκαιρία στον Χάρη Δούκα να ηγηθεί του ΠΑΣΟΚ- Κινήματος Αλλαγής, για να κάνουμε όχι ένα ακόμα μικρό βήμα, αλλά ένα άλμα μπροστά. Ένα άλμα που περιμένει από εμάς όλος ο Ελληνικός Λαός. Ένα άλμα για να αναπνεύσει ξανά η χώρα, απαλλαγμένη από το καθεστώς Μητσοτάκη. Στο κάτω κάτω της γραφής ο Χάρης Δούκας είναι αυτός που το έχει πετύχει ήδη μία φορά».
