Η απόφαση της κυβέρνησης των ΗΠΑ να εξουσιοδοτήσει τη χρήση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς κατά στόχων στο εσωτερικό της Ρωσίας αποτελεί ανησυχητική και επικίνδυνη κλιμάκωση, με ανυπολόγιστες συνέπειες για την παγκόσμια ειρήνη και την ασφάλεια των λαών.
Η χρήση αμερικανικών πυραύλων ATACMS και βρετανικών Storm Shadow σηματοδοτούν άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ, της Βρετανίας και τελικά του ΝΑΤΟ στη σύγκρουση. Σε αυτήν την κατεύθυνση κινείται και η έγκριση Μπάιντεν για αποστολή ναρκών κατά προσωπικού στην Ουκρανία, απαγορευμένες από την Συνθήκη της Οττάβα το 1997. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ηνωμένο Βασίλειο, υπό την ηγεσία των Μακρόν και Στάρμερ, πιέζουν για περαιτέρω στρατιωτική εμπλοκή, παραγνωρίζοντας τις καταστροφικές συνέπειες για την Ευρώπη.
Η ΝΑΤΟϊκή στρατηγική αποδυνάμωσης της Ρωσίας μέσω ατέρμονου πολέμου δεν έχει καμία προοπτική. Αφού χρηματοδότησαν με δισεκατομμύρια την Ουκρανία για να ρίξει στον πόλεμο υλικό και προσωπικό που ισοδυναμεί σχεδόν με τρεις φορές την αρχική της παρατακτή δύναμη, πλέον προχωρούν σε ακόμα πιο τυχοδιωκτικές ενέργειες, που οδηγούν σε άμεσο κίνδυνο γενίκευσης του πολέμου. Η χρήση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς δεν θα αλλάξει την ροή του πολέμου, ούτε θα ανακόψει την προέλαση των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων. Δεν μπορεί να ανατρέψει τον συσχετισμό δύναμης σε έναν μακροσκελή πόλεμο φθοράς, όπου η Ρωσία διαθέτει απείρως μεγαλύτερη οικονομική και στρατιωτική ισχύ έναντι της Ουκρανίας.
Η διαρκής αναβάθμιση των ΝΑΤΟϊκών προκλήσεων, δείχνει ότι οι ολιγαρχίες της Δύσης δεν έχουν κανέναν πρόβλημα να σύρουν τον πλανήτη στην πυρηνική καταστροφή. Η άμεση εμπλοκή στη σύγκρουση από πλευράς ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ αποδεικνύει ότι αντιμετωπίζουν τον πόλεμο στην Ουκρανία ως τμήμα της ενιαίας στρατηγικής παγκόσμιας κλιμάκωσης εναντίον όσων κρατών αρνούνται να ενταχθούν στις διεθνείς οικονομικές και πολιτικές σχέσεις με όρους υποτελούς έναντι της Ευρωαταλαντικής ηγεμονίας.
Στον πυρήνα της στρατηγικής των ΗΠΑ, βρίσκεται η προσπάθεια προληπτικής αποτροπής του ενδεχόμενου αμφισβήτησης της παγκόσμιας ηγεμονίας τους. Οι ευρωπαϊκές αστικές τάξεις και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι συντάσσονται πλήρως με τη στρατηγική και τις επιδιώξεις των ΗΠΑ. Στην Ανατολική Ευρώπη η Ουκρανία χρησιμοποιείται για την αποδυνάμωση της Ρωσίας, ενώ στην Μέση Ανατολή το Κράτος-Τρομοκράτης του Ισραήλ παίζει τον ρόλο του δυτικού χωροφύλακα, για να διασφαλίζει την πειθαρχία των αραβικών χωρών και να λειτουργεί ως προκεχωρημένο φυλάκιο του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού.
Η συμμετοχή της Ελλάδας σε στρατιωτικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, η παροχή στρατιωτικών βάσεων στις ΗΠΑ και η αποστολή στρατιωτικού εξοπλισμού στην Ουκρανία την καθιστούν μέρος της σύγκρουσης, θέτοντας τη χώρα μας σε άμεσο κίνδυνο. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όπως και στην περίπτωση των εγκλημάτων του Ισραήλ, επιλέγει να ακολουθήσει μια πολιτική πλήρους σύμπλευσης με τα νατοϊκά σχέδια, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις μακροπρόθεσμες συνέπειες για τον λαό και τη χώρα.
Ήδη από την αρχή της σύγκρουσης στην Ουκρανία, η στάση που επέλεξε η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήταν από τις πιο επιθετικές, τοποθετώντας τη χώρα στην εμπροσθοφυλακή των «προθύμων» του ΝΑΤΟ. Με την παροχή διευκολύνσεων, την αποστολή πολεμικού υλικού και εξοπλισμού, αλλά και πρωτοστατώντας σε επιθετική ρητορική. Η πολιτική αυτή διαμορφώθηκε στη βάση της εκτίμησης ότι η πλήρης ταύτιση με τη νατοϊκή γραμμή είναι ο τρόπος απόσπασης πλεονεκτημάτων για το ελληνικό κεφάλαιο. Πρόκειται για μία άκρως τυχοδιωκτική κατεύθυνση, τις επιπτώσεις της οποίας θα υποστεί ο ελληνικός λαός.
Η Ελλάδα πρέπει να άμεσα αποστασιοποιηθεί από τις πολιτικές κλιμάκωσης και να συμβάλει στην ειρηνική διευθέτηση του ζητήματος. Τα πολιτικά κόμματα της αριστεράς, αλλά και οι φορείς του μαζικού κινήματος πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από την σύγκρουση και την συμβολή στην αποκλιμάκωσή της. Η θεώρηση της κλιμάκωσης ως προϊόν ισοδύναμων και συνυπεύθυνων «ιμπεριαλισμών» είναι αποπροσανατολιστική και αποκρύπτει ότι την ευθύνη της σύγκρουσης και της κλιμάκωσής της φέρουν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Άλλωστε, η χώρα μας είναι τμήμα της πιο επιθετικής πολεμικής συμμαχίας που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης και στο έδαφος της αναπτύσσονται στρατιωτικές δυνάμεις που ρητά έχουν τις κάνες τους στραμμένες εναντίον της Ρωσίας.
Ο ρόλος της χώρας θα έπρεπε να είναι εκείνος του πρωταγωνιστή σε μια ευρωπαϊκή πρωτοβουλία ειρήνης που θα περιλαμβάνει άμεση παύση όλων των στρατιωτικών ενεργειών από όλες τις πλευρές, έναρξη διαπραγματεύσεων με τη μεσολάβηση ουδέτερων κρατών, δημιουργία μηχανισμών για τη διασφάλιση της ουδετερότητας της Ουκρανίας, χωρίς την ένταξή της στο ΝΑΤΟ και την προώθηση μιας παγκόσμιας συμφωνίας για τον πυρηνικό αφοπλισμό.
Διαβάστε επίσης
