Καλημέρα σας
Από τις δημοσκοπήσεις που ξεκίνησαν την επομένη της συνέντευξης Μητσοτάκη για τα Τέμπη θα εξαρτηθούν οι επόμενες κινήσεις του πρωθυπουργού και το πότε θα γίνουν.
Στο Μαξίμου επικρατεί αγωνία, καθώς είναι πολύ νωρίς να γίνουν εκτιμήσεις. Το σημείο πάντως είναι κομβικό, όσο και απροσδόκητο, καθώς η αυθόρμητη κοινωνική αντίδραση, ο «λαϊκός παράγοντας», που έλεγε παλιά και η Αριστερά, έχει μία επιρροή στις εξελίξεις, που δεν μπορεί να εκτιμηθεί εύκολα.
– Το στοίχημα για την κυβέρνηση είναι να αποφύγει την εγκαθίδρυση ενός κλίματος τύπου «Βατοπέδι 2008». Όταν δηλαδή οποιαδήποτε απόπειρα ανάταξης της αρνητικής κατάστασης στην κοινωνία για την κυβέρνηση, έπεφτε στο κενό.
Τότε βέβαια υπήρχε αντιπολίτευση με προοπτική κυβερνησιμότητας, καθότι είχαμε ακόμα τον παλαιό, «κανονικό» δικομματισμό. Για την ακρίβεια, ούτε το ΠΑΣΟΚ ήταν τότε στα καλύτερά του, αλλά διατηρούσε ωστόσο την ικανότητα να μπει γρήγορα στο ρόλο της εν αναμονή κυβέρνησης – όπερ και έγινε.
– Βέβαια σήμερα μπορεί να μην υπάρχει τόσο ισχυρή απειλή από την αντιπολίτευση – ειδικά εάν το ΠΑΣΟΚ δεν πιάσει ούτε τώρα το 20% -, όμως καιροφυλαχτεί η εσωκομματική αμφισβήτηση. Η οποία κανείς δεν ξέρει τι διαθέσεις θα έχει και τι ακριβώς θα πράξει, εάν τα πράγματα δεν ελεγχθούν γρήγορα.
Ο ρόλος του Μυλωνάκη
Ο Μητσοτάκης καλά έκανε και αποδοκίμασε, έστω και με… ήπιο μάλλον τρόπο τα όσα έγιναν στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής.
Εκείνη η ιστορία είχε εξοργίσει μεγάλο μέρος της κοινωνίας και ήταν μεγάλο λάθος που η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος δεν το είχε αντιληφθεί νωρίτερα.
Το θέμα είναι ότι τη στρατηγική και πολλούς από τους χειρισμούς δεν τους αποφάσιζαν οι βουλευτές – απλά μέλη της επιτροπής.
Χαράσσονταν ουσιαστικά από ανθρώπους που είχαν την ευθύνη να συνδέουν τη Βουλή με την κυβέρνηση και το Μαξίμου.
Εις εξ αυτών, ίσως ο έχων τον καθοριστικότερο ρόλο σε αυτόν τον μηχανισμό ήταν ο τότε γενικός γραμματέας της Βουλής και νυν υφυπουργός στο Μαξίμου Γιώργος Μυλωνάκης.
Δικές του ήταν οι περισσότερες από τις φαεινές ιδέες που εφάρμοσε στην πράξη και τώρα “ανάγκασαν” τον Μητσοτάκη να λέει ότι «δεν ήταν και η καλύτερη στιγμή της Βουλής».
Η… στροφή του Νικήτα
Δεν άρεσε στα γαλάζια στέκια της Α’ Αθήνας η πληροφορία ότι ο Νικήτας Κακλαμάνης αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να είναι και στις επόμενες εκλογές υποψήφιος βουλευτής.
Θεωρούνταν περίπου δεδομένο, με βάση και τις δικές του διαθέσεις, ότι με την εκλογή του στην προεδρία της Βουλής ο Κακλαμάνης θα έκλεινε και τον κύκλο του, αποχωρώντας από το ψηφοδέλτιο της ΝΔ στην περιφέρεια την οποία εκλέγεται επί σειρά… δεκαετιών.
Αλλά τώρα ο ίδιος δείχνει να το σκέφτεται, «εφόσον του το ζητήσει ο Μητσοτάκης για να μαζέψει τους δεξιούς ψηφοφόρους».
Δεν ακούστηκε καλά όλο αυτό και μάλλον δεν είναι κιόλας, εφόσον πράγματι θελήσει να μείνει στην Α’ Αθήνας.
Πίεση και στην αντιπολίτευση
Οι μαζικές συγκεντρώσεις για τα Τέμπη και η οργισμένο κοινωνικό κύμα επηρεάζουν και την αντιπολίτευση.
Και την πιέζουν να κάνει κάτι, πριν εμπεδωθεί και με αυτήν η αίσθηση ότι είναι «μη ικανή» να εκφράσει το ρεύμα.
Τα κόμματα του προοδευτικού χώρου είναι αναγκασμένα να συνεργαστούν. Σε άλλα μέτωπα εξ αντικειμένου ώστε να καταστούν δυνατές κάποιες πρωτοβουλίες – πχ στην κατάθεση πρόταση δυσπιστίας που απαιτεί 50 βουλευτές – και σε κάποια για να εμφανιστούν υποδοχείς της κοινωνικής δυσαρέσκειας.
Αλλιώς αυτή η δυσαρέσκεια θα κατευθυνθεί προς εκφράσεις που ίσως σήμερα δεν τις διανοείται κανείς.
Ο Χουρδάκης και η Βενιέρη
Σας λέγαμε για την ιδέα του Κασσελάκη να βάλει εκπρόσωπο τύπου τον Μιχάλη Χουρδάκη, που είχε εκλεγεί με την Πλεύση Ελευθερίας.
Σχεδόν από… αποδυτήρια, ο Χουρδάκης «πέτυχε» το πρώτο αυτογκόλ – ζήτησε ακύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών και πρότεινε ως και συνεργασία με… Βελόπουλο για τούτο.
Οι αντιδράσεις τον οδήγησαν να υποβάλλει παραίτηση, που ο Κασσελάκης δεν έκανε δεκτή. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι ο Κασσελάκης έπραξε ορθά. Και στις δύο περιπτώσεις. Και που τον έκανε εκπρόσωπο και που τον διατήρησε ενώ είχε την ευκαιρία να διορθώσει το πρώτο λάθος.
Τουλάχιστον η ιδέα του για την Λυδία Βενιέρη ως αναπληρώτρια εκπρόσωπο έχει λογική και πιθανόν και επιτυχία.
Αύξηση συμμετοχής του CVC στη ΔΕΗ
Όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενες στήλες, το επόμενο στοίχημα για το CVC είναι η αύξηση της συμμετοχής του στη ΔΕΗ, όπου ήδη κατέχει ένα σημαντικό ποσοστό κοντά στο 15%, άμεσα ή έμμεσα μέσω θυγατρικών. Αυτή η θέση το καθιστά τον μεγαλύτερο μέτοχο μετά το ελληνικό δημόσιο. Η στρατηγική του CVC να επενδύσει περισσότερο στη ΔΕΗ συνδέεται με τη γενικότερη τάση της αγοράς ενέργειας, καθώς η εταιρεία προχωρά σε μεγάλα έργα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και τη μετάβαση σε πιο βιώσιμες μορφές ενέργειας. Αν το CVC αυξήσει τη συμμετοχή του, μπορεί να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στις αποφάσεις της εταιρείας και να επηρεάσει την πορεία της.
Ταυτόχρονα, το CVC έχει αποφασίσει να αποχωρήσει από την Εθνική Ασφαλιστική, πουλώντας τη συμμετοχή του. Αυτή η κίνηση δείχνει μια αλλαγή προσανατολισμού, καθώς το fund επιθυμεί να επικεντρωθεί σε τομείς με μεγαλύτερη αναπτυξιακή δυναμική, όπως η ενέργεια και οι υποδομές. Οι εξελίξεις αυτές ενδέχεται να επηρεάσουν την ελληνική αγορά, καθώς το CVC παραμένει ένας από τους πιο σημαντικούς επενδυτές στη χώρα.
