Ο Μίμης Δομάζος έφυγε από τη ζωή την Παρασκευή (24/1), σε ηλικία 83 ετών, βυθίζοντας στη θλίψη την οικογένεια του Παναθηναϊκού, αλλά και ολόκληρο το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ο «στρατηγός» των «Πρασίνων» και ένας από τους καλύτερους Έλληνες ποδοσφαιριστές, πέρασε στην αθανασία γράφοντας με τα πιο χρυσά γράμματα ένδοξες στιγμές τόσο με τη φανέλα του «τριφυλλιού», όσο και με τη φανέλα της Εθνικής ομάδας.
Βέβαια, όπως ο ίδιος είχε εξομολογηθεί, μία από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις της σπουδαίας ποδοσφαιρικής καριέρας του ήταν με τη γαλανόλευκη και ο λόγος που η Εθνική Ελλάδας είχε χάσει την πρόκριση στο Μουντιάλ του 1970.
Ο Μίμης Δομάζος είχε βρεθεί με μία φουρνιά πολύ ταλαντούχων παικτών που θα μπορούν να κάνουν τη διαφορά με την Εθνική Ελλάδας και να πετύχουν μεγάλα πράγματα με τη φανέλα με το εθνόσημο.
Η γαλανόλευκη είχε όλα τα φόντα να πάει στην τελική φάση του Μουντιάλ του 1970, έχοντας στον όμιλο, Πορτογαλία, Ρουμανία και Ελβετία, ωστόσο τελικά έμεινε εκτός διοργάνωσης για έναν βαθμό, με τους Ρουμάνους να παίρνουν την πρόκριση και τον Δομάζο να χάνει ένα από τα κρισιμότερα παιχνίδια της καριέρας του.
Ο τσακωμός για… ένα φούτερ
Όπως είχε αναφέρει ο ίδιος ο Μίμης Δομάζος σε συνέντευξή του στο Sport24.gr, πριν από το κρίσιμο ματς με τους Ρουμάνους, ο τότε τεχνικός της εθνικής μας ομάδας, Νταν Γεωργιάδης, τον είχε αποκλείσει από την αποστολή για ασήμαντη αφορμή. Πιο συγκεκριμένα, για… ένα φούτερ.
«Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες χαμένες ευκαιρίες στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μπορεί να ήμασταν ερασιτέχνες τότε, αλλά είχαμε πολύ καλή ομάδα» είχε διηγηθεί στη συγκεκριμένη συνέντευξη ο σπουδαίος ποδοσφαιριστής.
«Είχαμε, νομίζω, καταλύσει στον Αστέρα της Βουλιαγμένης. Κάναμε στην άμμο προπόνηση, σκάλες ανεβοκατεβαίναμε, φράχτες πηδάγαμε… αυτά φαίνεται είχε σπουδάσει ο Νταν Γεωργιάδης… Κάθε μέρα το ίδιο πράγμα. Ένα πρωί ο φροντιστής εμένα δεν μου έφερε φανέλα (το πάνω μέρος της φόρμας). Στο σαλόνι ήταν μαζεμένοι οι περισσότεροι παίκτες και ο προπονητής.
Κατεβαίνοντας εγώ τις σκάλες, γυμνός από τη μέση και πάνω, μου φωνάζει ο Νταν Γεωργιάδης: «Γιατί δεν είσαι ντυμένος εσύ;». «Δεν μου έφερε ο φροντιστής φούτερ», του απαντάω εγώ. «Να πας εσύ να το βρεις» μου λέει με ύφος. «Εγώ θα πάω; Ο φροντιστής να πάει», του λέω εγώ. Αγριεύει και μου πετάει: «Σήκω και φύγε». «Κανένα πρόβλημα, θα φύγω. Και έφυγα από την αποστολή», είχε δηλώσει ο Δομάζος.
«Αυτός ήταν ο διάλογος με τον προπονητή και φυσικά μάζεψα τα πράγματά μου και έφυγα από το ξενοδοχείο με τον Νταν Γεωργιάδη να ζητάει τον αποκλεισμό μου από τον αγώνα με τη Ρουμανία» είχε αποκαλύψει ο Μίμης Δομάζος.
Για την ιστορία, ο αγώνας της Εθνικής με τη Ρουμανία έληξε ισόπαλος (2-2), με αποτέλεσμα οι δύο χαμένοι βαθμοί να μας κοστίσουν την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970. Φυσικά, στο παιχνίδι δεν έπαιξε λεπτό ο Δομάζος, ο οποίος παρακολουθούσε τις προσπάθειες των συμπαικτών του από τα επίσημα του «Γ. Καραϊσκάκης».
Η συνέχεια της κόντρας και η ρήξη με τη Χούντα
Τα πράγματα χειροτέρεψαν, όταν ο Γενικός Γραμματείας Αθλητισμού της Χούντας, Κώστας Ασλανίδης, κάλεσε τον Δομάζο στο γραφείο του για να απολογηθεί για το περιστατικό με τον Γεωργιάδη.
«Με είχε καλέσει στο γραφείο του και ήταν δίπλα του και ο Νταν Γεωργιάδης που είχε εισηγηθεί τον αποκλεισμό μου. Θα σας πως απλά ότι μέχρι και αυτός ένοιωσε άβολα με τη συμπεριφορά του ανθρώπου της Χούντας. Μου είχε μιλήσει πολύ άσχημα τότε ο Ασλανίδης, αλλά όταν ξεπέρασε τα όρια και μου είπε: “Δεν ντρέπεσαι, εγώ σε πήρα από τις παράγκες και σε έκανα άνθρωπο !” δεν άντεξα και όρμησα. Παραλίγο να τον πιάσω από το λαιμό με τη γραμματέα του τότε, να φοβάται μήπως μου βγάλει πιστόλι!» είχε πει ο Μίμης Δομάζος.
«Τι είπες ρε, εμένα πήρες από τις παράγκες και με έκανες άνθρωπο; Είναι ντροπή σου να λες τέτοια πράγματα» του είπα και έφυγα από το γραφείο μετά από έντονο τσακωμό. Ο Ασλανίδης το έβαλε στοίχημα να μην παίξω και μου δημιούργησε και πρόβλημα με μια άδεια για πρακτορείο ΠΡΟΠΟ που ήταν να πάρω και την μπλόκαρε. “Αυτός τελείωσε” φώναζε και μάλιστα στον αγώνα με τη Ρουμανία κάθισε στον πάγκο για να ελέγχει την κατάσταση, ενώ εγώ ήμουν στην εξέδρα των επισήμων του “Καραϊσκάκης”», κατέληξε ο Μίμης Δομάζος.
Κάπως έτσι χάθηκε μια «χρυσή» ευκαιρία για το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά και για μια σπουδαία φουρνιά ποδοσφαιριστών που «διψούσαν» για διάκριση, σε μια εποχή που η Χούντα έλεγχε τα πάντα.
