Για τη δημοσιότητα που απέκτησε με τους πρωταγωνιστικούς του ρόλους τη δεκαετία του 1990 μίλησε ο Σταύρος Ζαλμάς, επισημαίνοντας ότι η ξαφνική αναγνωσιμότητα μπορεί να «τρελάνει τον οποιοδήποτε».
«Η δημοσιότητα μπορεί να τρελάνει ένα νορμάλ άνθρωπο αλλά για λίγο. Εγώ το ομολογώ. Όταν έκανα το “Άφρικα” το 1992, δεν μπορούσα να βγω στον δρόμο. Αν είχα βάλει υποψηφιότητα για πρωθυπουργός, θα έβγαινα. Το ίδιο και όταν έκανα τον παπά το ’98. Τότε που το αντιμετώπιζα για πρώτη φορά στη ζωή μου, την απότομη και τεράστια εξουσία που σου δίνει ο κόσμος, έγινα για λίγο ανόητος» εξομολογείται.
Καλεσμένος της Αθηναΐδας Νέγκα, ο ηθοποιός αναφέρθηκε στη σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο της υποκριτικής, τονίζοντας ότι είναι κάτι που ο ηθοποιός σίγουρα θα συναντήσει και από εκει και πέρα είναι στο δικό του χέρι η στάση που θα κρατήσει.
«Και ποιος ηθοποιός δεν έχει δεχθεί σεξουαλική παρενόχληση; Το θέμα είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι διάσημοι και σεβαστοί. Εμένα μου βγαίνει μία βία σε αυτές τις περιπτώσεις, έτσι αντέδρασα και τότε. […] Η σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο του θεάτρου είναι θέμα δικό σου και προσωπικού σου αυτοπροσδιορισμού. Αν πεις ότι εγώ δεν ανέχομαι μύγα στο σπαθί μου, δεν θα ανεχθείς. Αν για να παίξεις έναν ρόλο πεις “έλα μωρέ τώρα, θα κάτσω λίγο τώρα, θα πάρω και τον ρόλο και όλα καλά”, τότε υπάρχει αυτή η… ελαστικότητα. Υπάρχει συνείδηση. Όταν πέφτεις στο κρεβάτι όχι από έρωτα αλλά για να βγάλεις κέρδος, υπάρχει συνείδηση» ανέφερε, μεταξύ άλλων.
