Για τη μάχη που έδωσε τα τελευταία χρόνια με τον καρκίνο από την οποία βγήκε νικήτρια μίλησε η Άννα Παντζέλη, αναφερόμενη –μεταξύ άλλων- στις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισε. ,
Σε συνέντευξή της στην εφημερίδα On Time, η ηθοποιός προχώρησε σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση χωρίς να κρύψει την έντονη συναισθηματική της φόρτιση.
«Από τη στεναχώρια μου έπαθα καρκίνο. Πιστεύω ότι προέκυψε από όλα αυτά. Τον Απρίλιο του 2020, επειδή συνηθίζω να κάνω ψηλάφηση στο στήθος μου, την ώρα που έκανα ντους, έπιασα στο μαστό κάτι που ήταν σαν τη μύτη της καρφίτσας. Και αρχικά είπα: “Πού πάω τώρα μέσα στον κορωνοϊό; Εδώ πεθαίνει ο κόσμος”. Κάθισα ένα βράδυ κι έγραψα τους στίχους ενός τραγουδιού που έχει τίτλο “Ένας πλανήτης κρίμα”. Το έστειλα στην Ερωφίλη, που το μελοποίησε και το τραγούδησε. “Η φετινή μου άνοιξη μ’ άλλη καμιά δεν μοιάζει γι’ αυτό και με τρομάζει. Που είναι τα λουλούδια σου, που είναι τα φιλιά μου, χάνω τα όνειρα μου’. Η Ερωφίλη μου είπε ότι έκλαιγε όταν το τραγούδησε, γιατί της θύμισε μια περιπέτεια που είχε περάσει με την υγεία της, αλλά νόμιζε ότι το έγραψα για τον κορωνοϊό. Δεν ήθελα να το πω σε κανέναν ότι είμαι άρρωστη. Πέρασα πολύ δύσκολα» είπε αρχικά και πρόσθεσε:
«Όταν βγήκαν οι εξετάσεις και η ογκολόγος μού είπε ότι είναι καρκίνος, έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Πρώτη φορά φοβήθηκα τόσο πολύ. Το πρώτο που σκέφτηκα γυρνώντας από τη γιατρό ήταν πως θα το πω στην κόρη μου. Τότε η Αθηνά τελειοποιούσε τα γερμανικά της, γιατί θα έφευγε για τις μουσικές της σπουδές. Ήθελα να χειρουργηθώ αμέσως. Έλεγα στη γιατρό μου: “Δεν θέλω να τον πιάνω, να τον πλένω, να τον πηγαίνω βόλτα, να ζω μαζί του”. Ήθελα να βγει αυτό το πράγμα από μέσα μου. Χειρουργήθηκα και μετά ξεκίνησα χημειοθεραπείες. Μόλις μου είπε ο γιατρός ότι θα μου πέσουν τα μαλλιά μου, μεταξύ πρώτης και δεύτερης χημειοθεραπείας, τα ξύρισα. Προσπαθούσα να κάνω πλάκα ότι είμαι η “φαλακρή τραγουδίστρια”.
Έτσι το αντιμετώπισα, γιατί δεν ήθελα να δω τα ωραία μου μακριά μαλλιά να πέφτουν. Ευτυχώς, τα κατάφερα. Έκλεισα τεσσεράμισι χρόνια και οι εξετάσεις μου είναι καθαρές. Τον Ιούνιο θα κλείσω πέντε χρόνια και έχω πίστη ότι όλα θα πάνε καλά. Θέλω να πω στις γυναίκες ότι η πρόληψη σώζει. Επίσης, ότι ο καρκίνος παλεύεται. Δεν είναι εύκολο. Κι εγώ μπορεί να έκανα χιούμορ αλλά το βράδυ έκλαιγα στο μπάνιο. Δεν ήθελα να με βλέπουν ο άντρας μου και το παιδί μου που έκλαιγα. Αργότερα, τους το είπα».
Αν σε κάτι την άλλαξε, τονίζει η ηθοποιός, είναι ότι πλέον «κάθε μέρα έχει μεγάλη αξία και πρέπει ο καθένας μας να τη ζει…»
