Η κίνηση του Κώστα Τασούλα να παραιτηθεί τελικά από βουλευτής και να περιμένει ως απλός πολίτης την εκλογή του στην Προεδρία της Δημοκρατίας δείχνει και το αλλοπρόσαλλο του όλου πράγματος που έφερε η υποψηφιότητά του για το κορυφαίο πολιτειακό αξίωμα.
Και κυρίως δείχνει ότι δεν έχει τη στοιχειώδη αντίληψη για τα βασικά της πολιτικής συμπεριφοράς – ούτε καν τη συνέπεια των λόγων του:
Πώς μπορεί να λειτουργεί ως πρόεδρος της Βουλής και ως απλός βουλευτής ένας πολιτικός, που είναι υποψήφιος πρόεδρος Δημοκρατίας και περίπου σίγουρος για τη θέση αυτή;
Πώς θα ψηφίσει το ίδιος τον εαυτό του για πρόεδρο της Δημοκρατίας;
Μάλιστα σε συζήτηση με δημοσιογράφους το μεσημέρι της Τετάρτης διατεινόταν με έμφαση ότι δεν υπάρχει θέμα επ’ αυτού, καθώς και ο… Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1980 είχε ψηφίσει τον εαυτό του!!!
Μία μέρα μετά ανακάλυψε ότι υπάρχει… θεσμικό τακτ, που επιβάλλει την παραίτηση από τα αξιώματα του προέδρου της Βουλής και του βουλευτή, ώστε να μην εκπέμπεται μία εικόνα άβολη και σχεδόν σουρεαλιστική κατά τη λειτουργία του κοινοβουλίου.
Άλλωστε, εξ υπαρχής των προεδρικών εκλογών στη χώρα μετά τη μεταπολίτευση και με εξαίρεση τη μετάβαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή από την πρωθυπουργία στην προεδρία της Δημοκρατίας, ουδεμία κυβερνητική πλειοψηφία και κανένας πρωθυπουργός δεν τόλμησαν να παραβιάσουν την άτυπη κόκκινη γραμμή που όλοι αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει σε αυτό το θεσμικό ζήτημα και να προτείνουν εν ενεργεία βουλευτή για την προεδρία της Δημοκρατίας όπως έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τον Κώστα Τασούλα.
Ακριβώς επειδή του ήρθαν όλα εύκολα στη ζωή και την πολιτική – ιδιαίτερος γραμματέας του Αβέρωφ από τα 22 του χρόνια και για μία δεκαετία ο… «αυτοδημιούργητος» Τασούλας και στη συνέχεια διαρκώς σε δημόσια αξιώματα – είναι μάλλον δύσκολο να λειτουργήσει με κοινό νου και χωρίς την οίηση της εξουσίας. Να καταλάβει δηλαδή ότι οι θεσμοί δεν είναι «ιδιοκτησία» και απαιτούν σεβασμό, ενσυναίσθηση και όχι αλαζονεία.
Φοβάμαι ότι η υποψηφιότητα Τασούλα και η ίδια η θητεία Τασούλα στην προεδρία της Δημοκρατίας θα αποδειχθεί κάτι χειρότερο από «ύβρη»: Ένα… ανέκδοτο από αυτά που με κρύο χιούμορ ξεστομίζει ακόμα και από το βήμα της Βουλής.
Διαβάστε επίσης
Συναίνεση για Πρόεδρο ισχυρό, «ειδικών συνθηκών»
