Δεν είναι λίγες οι παραστάσεις που θα ξεκινήσουν την πορεία τους το 2025. Από αυτές ξεχωρίσαμε κάποιες που θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον των θεατρόφιλων.
• Ο ταλαντούχος Μάριο Μπανούσι τράβηξε αμέσως την προσοχή με τα πρώτα του έργα: «Ragada», «Goodbye, Lindita», «Taverna Miseria-Mario, Bella, Anastasia».
Δημιουργός μιας δικής του σκηνικής γλώσσας, ο αλβανικής καταγωγής νεότατος καλλιτέχνης διαχειρίστηκε ώς τώρα το πένθος με ιδιαίτερη ευαισθησία αλλά και λεπτό χιούμορ.
Είναι φυσικό, λοιπόν, να περιμένουμε ποια θα είναι η εξέλιξή του, καθώς στις 6 Φεβρουαρίου θα παρουσιάσει στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών την καινούρια του δουλειά, που πραγματεύεται τη χαρά της ζωής, υμνώντας τη σχέση μητέρας και παιδιού. Στο «Μάμι», όπως μαμά, ή Μαμ, όπως φαγητό, ο Μπανούσι, αντλώντας πάλι έμπνευση από προσωπικά βιώματα, μετατρέπει τη σκηνή σε ένα τοπίο μνήμης, τόσο για εκείνον όσο και για εμάς.
• Στις 19 Φεβρουαρίου θα πραγματοποιηθεί η συμπαραγωγή του Θεάτρου Τέχνης με το Εθνικό Θέατρο και το έργο της Αλεξάνδρας Κ* «Philoxenia». Πρόκειται για ένα έργο που μιλά τόσο για τη συνθήκη στη Ρωσία του 1903 όσο και για τη σύγχρονη Ελλάδα. Κατ’ επέκταση, χρησιμοποιώντας ως όχημα τον «Βυσσινόκηπο» του Τσέχωφ συνδέει το συμβολικό τοπόσημο ενός παρηκμασμένου κόσμου που πρέπει να θυσιαστεί, ακολουθώντας την «εξέλιξη», με τα αναπτυξιακά προγράμματα που εκπονούνται στη χώρα μας. Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει η Μαρία Μαγκανάρη.
• Ο Άρης Μπινιάρης θα παρουσιάσει τον «Φάουστ» του Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε, στις 13 Μαρτίου, στο Εθνικό Θέατρο. Το έργο αφηγείται την ιστορία ενός μορφωμένου αλλά ανικανοποίητου ανθρώπου, που αναζητεί βαθύτερο νόημα στη ζωή. Απογοητευμένος, αποφασίζει να πουλήσει την ψυχή του στον Μεφιστοφελή με αντάλλαγμα απεριόριστη γνώση, νεότητα και επίγειες απολαύσεις. Όντως γίνεται νέος και ερωτεύεται τη Μαργαρίτα, αλλά η σχέση τους καταλήγει σε τραγωδία.
Στην παράσταση του Άρη Μπινιάρη η μουσικότητα παίζει κυρίαρχο ρόλο.
• Ο σημαντικός Ιταλός σκηνοθέτης Ρομέο Καστελούτσι ανεβάζει, στις 26 Μαρτίου, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών τη «Βερενίκη» του Ρακίνα με πρωταγωνίστρια την Ιζαμπέλ Ιπέρ και 14 άνδρες που – ως βουβά πρόσωπα – την περιβάλλουν. Η Βερενίκη είναι ένα μανιφέστο έρωτα και απώλειας, που συνορεύει με την αλήθεια και το όνειρο, την τρυφερότητα και την τρέλα. «Η ‘‘Βερενίκη’’», λέει ο σκηνοθέτης, «είναι ίσως η πιο ακίνητη, στατική και ανησυχαστική ‘‘τραγωδία’’ που έχει συλληφθεί ποτέ. Κι όμως, μας φέρνει δάκρυα στα μάτια γιατί θα μπορούσε να πει κανείς ‘‘είμαι εγώ’’».
Τα σκηνικά δημιούργησε ο ίδιος ο Καστελούτσι, τα κοστούμια επιμελήθηκε η διάσημη Ολλανδή σχεδιάστρια μόδας Iris van Herpen, ενώ η μουσική του Scott Gibbons συνθέτει τη μοναξιά και την εγκατάλειψη.
