Η Κάτια Δανδουλάκη βρέθηκε σήμερα καλεσμένη στην εκπομπή «Χαμογέλα και πάλι», στην οποία μίλησε για τα παιδικά της χρόνια και στην απόφασή της να ακολουθήσει το επάγγελμα της υποκριτικής.
«Είναι μια γλυκιά μελαγχολία να βλέπω το παρελθόν μου, γιατί όλα αυτά τα υπέροχα και ευλογημένα χρόνια έφυγαν. Τώρα η μόνη ελπίδα είναι τα καινούρια να έχουν περισσότερες χάρες και λιγότερες λύπες. Ήμουν ένα παιδί που μεγάλωσε μόνο του, μοναχοπαίδι, δεν ενοχλούσα ποτέ.
Είχα μάθει να είμαι καλά με τον εαυτό μου. Με βοήθησε αυτό, η μητέρα μου είχε κλίση στο θέατρο αλλά τότε θεωρείτο πρόστυχο επάγγελμα το να είσαι ηθοποιός, και δεν την άφησαν να βγει ποτέ στο θέατρο. Μικρή κατάλαβα ότι έχω κλίση σε αυτό, εφόσον με έπαιρνε η μητέρα μου στο θέατρο», είπε αρχικά η Κάτια Δανδουλάκη.
Η ηθοποιός ανέφερε στη συνέχεια: «Όταν έπρεπε να επιλέξω τι θα κάνω, τόλμησα να πω ότι θα είμαι στο θεατρικό της τάξης μας. Εκεί πήρα το μεγάλο ρίσκο να αρθρώσω θεατρικό λόγο. Από τότε εξομολογήθηκα στους δικούς μου ότι θα δώσω στο πανεπιστήμιο – ήμουν πολύ καλή μαθήτρια, και πέρασα στη Νομική – αλλά πέρασα στην σχολή του Θεάτρου Τέχνης.
Εκεί ξεκαθάρισα στους γονείς μου ότι το ενδιαφέρον μου είναι στο Θέατρο. Ο πατέρας μου έκλαψε πικρά αλλά με έβαλε να ορκιστώ ότι αν δεν πάω καλά στο θέατρο να το αφήσω γρήγορα. Ήταν σωστό αυτό γιατί μπορεί να αγαπάμε το θέατρο αλλά να μην κάνουμε για το θέατρο. Ήταν ο πρώτος που ερχόταν μαζί μου στο θέατρο».
