Κυκλοφορεί σήμερα -για πρώτη φορά- ένα παλαιότερο τραγούδι του Θάνου Μικρούτσικου που δεν είχε κυκλοφορήσει που έχει τίτλο «Το Τραίνο» με αφορμή τα πέντε χρόνια που συμπληρώνονται από τον θάνατο του το Σάββατο 28 Δεκεμβρίου.
Πρόκειται για παλαιότερο τραγούδι του που δεν είχε αποτυπωθεί ποτέ μέχρι σήμερα στη δισκογραφία.
Το τραγούδι γράφτηκε για την παράσταση «Η κυρία του Τραίνου» σε κείμενα Γιάννη Σκαρίμπα η οποία βασίστηκε σε μια ιδέα του Θάνου Μικρούτσικου και παρουσιάστηκε σε σκηνοθεσία Πέπης Οικονομοπούλου στο σιδηροδρομικό σταθμό του Πειραιά το 1991.
Σε αυτή την πρώτη ηχογράφησή του, το τραγούδι ερμηνεύει ο Κώστας Θωμαΐδης, ενώ την ενορχήστρωση και την παραγωγή υπογράφει ο επί χρόνια στενός συνεργάτης και «alter ego» του σπουδαίου συνθέτη, Θύμιος Παπαδόπουλος.
Στη σχετική ανάρτηση του κομματιού στα social media αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Και τα χρόνια περνούν πολύ γρήγορα. Πέντε χρόνια χωρίς τον Θάνο. Πριν 33 χρόνια ο Θάνος είχε την ιδέα μιας παράστασης πάνω σε κείμενα του Γιάννη Σκαρίμπα, του ποιητή των φαντασιακών ταξιδιών μέσα στο σιδηροδρομικό σταθμό του Πειραιά. Για εκεί έγραψε αυτό το τραγούδι. Ο Θύμιος Παπαδόπουλος και ο Κώστας Θωμαΐδης συνεργάστηκαν για την πρώτη ηχογράφησή του».
Σημείωμα του Κώστα Θωμαΐδη
Κρατούσα στα χέρια μου την κασέτα που μόλις μου είχε δώσει ο Θάνος για να μελετήσω, λέγοντάς μου:
«Είναι τρία ποιήματα του Γιάννη Σκαρίμπα που μελοποίησα για να τα τραγουδήσεις στο θεατρικό Η Κυρία του Τραίνου». Από την πρώτη στιγμή ξεχώρισα το «Τραίνο».
Η παράσταση δόθηκε στον παλιό Σιδηροδρομικό Σταθμό του Πειραιά, ανάμεσα στις γραμμές του τραίνου, με σκηνικό μια παλιά ατμομηχανή και ένα βαγόνι ανοιχτό.
Περπατώντας στην πλατφόρμα με τον Τάκη Φαραζή, με το ακορντεόν του και παίζοντας μαντολίνο, το τραγουδούσα. Μνήμη από το 1991.
Τα χρόνια πέρασαν και, δουλεύοντας το αρχείο του Θάνου, έπεσα πάνω στην κασέτα που μου είχε δώσει.
Τον Ιούνιο του 2020 το «Τραίνο» ξανακούστηκε, τόσα χρόνια μετά, ενορχηστρωμένο από τον Θύμιο Παπαδόπουλο, στο Ηρώδειο, σε συναυλία με τα θεατρικά τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου. Ο ίδιος δεν πρόλαβε να το ακούσει. Όμως όλοι οι μουσικοί το δουλέψαμε με αγάπη, νιώθοντας την παρουσία του ανάμεσά μας. Ήταν εκεί, μας διηύθυνε, όπως πάντα.
Παντοτινή ευγνωμοσύνη, αγαπημένε μου Θάνο, αγαπημένε μου Μαέστρο!
Στίχοι:
Το Τραίνο
Πως ήταν έτσι, πως μου εφάνη
τόσο μελαγχολικό αυτό το τραίνο,
σχεδόν όλο πηγαίνω και δε φτάνει,
σχεδόν ούτε δε φτάνει ούδε πηγαίνω.
Ούτε θυμάμαι πρωί αν ήταν,
ή νύχτα κι έλαμπε ο δίσκος της Εκάτης
έτσι του μελαγχολικό όπως εκείταν,
όπως εγώ είμαι χαύνος του επιβάτης.
Όπως σχεδόν παιδί – ωραίον όπως
δεν ξέρω τι με πήρε εντός του – μόνο
καιρός αν ήταν, ή ήταν δρόμος, ή ήταν τόπος
που ταξιδεύει, σκέφτομαι, στο χρόνο …
Κι όπως βροντάν εντός του οι κρότοι
πότε στατό και πότε χωρίς φρένο
με αναφτούς τους φάρους του στα σκότη
άπιαστο, σερπετό και νυχτωμένο…
Κι όλο κυλάει στου νου τη ρόδα
(σε τέρμα ή σ’επιστροφή; ή αιωνιότη;)
κι είναι σαν ανθοστολισμένο με τα ρόδα
τραίνο που μεταφέρνει μου τη νιότη.
Συντελεστές
Μίμης Ντούτσουλης: Κοντραμπάσο
Σωτήρης Παπαδόπουλος: Κρουστά
Μανώλης Ανδρουλιδάκης: Κλασική και ακουστική κιθάρα
Νεοκλής Νεοφυτίδης: Πιάνο
Θύμιος Παπαδόπουλος: Μπάσο κλαρινέτο, σοπράνο και τενόρο σαξόφωνο
Ηχογράφηση – μίξη – mastering: Σωτήρης Παπαδόπουλος (ΣΤΕΝΤΩΡ Στούντιο)
Ενορχήστρωση- επιμέλεια παραγωγής: Θύμιος Παπαδόπουλος
