Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού, ήταν καλεσμένος στην εκπομπή Στιγμές, στο One, το βράδυ της Δευτέρας.
Στη συνέντευξή του, μίλησε για την πολιτική του διαδρομή, τη γνωριμία του με τον Ανδρέα Παπανδρέου και τις συνθήκες που οδήγησαν στη διαγραφή του από το ΠΑΣΟΚ.
«Δύναμη ζωής είναι η δύναμη της αμφισβήτησης, της αντίστασης, της διεκδίκησης. Δεν είναι δύναμη ζωής η προσαρμογή. Αλλο η προσαρμοστικότητα, άλλο η προσαρμογή», σχολίασε αναφορικά με τη διαγραφή του από το ΠΑΣΟΚ.
«Η γνωριμία μου με τον Παπανδρέου ήταν πριν από τη Δικτατορία, όταν μετείχε στις εκλογές του Φεβρουαρίου του 1964. Ηταν μια καλή σχέση, μια εγκάρδια σχέση. Τότε η Νεολαία του Κέντρου που ήθελε να οργανωθεί δημοκρατικά και να αποκτήσει δραστηριότητες πολιτικές, πολιτιστικές, είχε επαφή με μια ομάδα που συνόδευε τον Παπανδρέου και είχε τα γραφεία στην οδό Σουηδίας […] Και πράγματι είχαν αναδειχθεί τότε δυνάμεις μιας Νεολαίας που πρωτοπορούσε», διηγήθηκε ο Κωνσταντόπουλος για την πρώτη του επαφή με τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Και πρόσθεσε: «Εκεί τον γνώρισα, αλλά και πάλι προσέκρουσα στο ότι ο Ανδρέας ήθελε να έχει τον έλεγχο της Νεολαίας, (ενώ) εμείς είχαμε αρχίσει να φτιάχνουμε δημοκρατικό συνέδριο στη Νεολαία του Κέντρου του 1965. Κι εκεί κάποια στιγμή έγινε “κοπτάτσια”. Η διοίκηση της Νεολαίας υποβαθμίστηκε και τοποθετήθηκε επικεφαλής της Νεολαίας ένας άνθρωπος της εμπιστοσύνης του Ανδρέα […] Κάποιοι καλοθελητές από τότε άρχισαν να λένε στον Ανδρέα –ο οποίος ήταν συναισθηματικά επιρρεπής σε τέτοιες επιρροές– ότι σε κάποιους έχει περισσότερη εμπιστοσύνη ο “γέρος” Παπανδρέου από εκείνον. Μετά ήρθε η δικτατορία και μας έβαλε όλους στο κάτεργο».
Το Ειδικό Δικαστήριο και η τελευταία συνάντηση
Στη συνέχεια, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος κλήθηκε να απαντήσει για την εποχή του Ειδικού Δικαστηρίου. «Οταν εκλέχθηκα από τη Βουλή για να υποστηρίξω την κατηγορία, κατάλαβα ότι υπήρχε ένα ενδοκομματικό παρασκήνιο στην Αριστερά. Επειδή δεν προερχόμουν ούτε από το κόμμα Φλωράκη, ούτε από το κόμμα Κύρκου, ήταν περισσότερο μια λύση σκοπιμότητας, ώστε να μη χρεωθεί κάποιο πολιτικό στέλεχος αυτή την ταλαιπωρία. Τότε με φώναξε η μάνα μου και μου είπε: “Ούτε ψύλλος στον κόρφο σου. Κοίταξε μη διανοηθείς αν υπάρξει κάτι να το κρύψεις και, αν δεν υπάρξει τίποτα, να το φτιάξεις”. Και πράγματι αυτό ήταν μια μεγάλη συμπαράσταση», εξιστορεί.
«Ολα ήταν τραγικά, και οφείλω να πω ότι και τότε και μετά, σε όλη αυτή τη δύσκολη, αντιφατική και περίεργη κατάσταση […] ουδέποτε κλονίστηκαν οι προσωπικές σχέσεις του Παπανδρέου μαζί μου. Δεν συμφωνούσαμε ποτέ σχεδόν, για κανένα θέμα. Ποτέ όμως δεν διαταράχθηκαν οι προσωπικές σχέσεις. Οταν ήταν πρωθυπουργός ζητούσε τη γνώμη μου […] Οταν βρέθηκε σε δύσκολες καταστάσεις, ζήτησε τη βοήθειά μου», συμπλήρωσε, ενώ αναφέρθηκε και σε επικοινωνία του με τον Δημήτρη Κρεμαστινό ο οποίος, στην περίοδο που ο Παπανδρέου είχε σοβαρό πρόβλημα υγείας, είχε απευθυνθεί στον Κωνσταντόπουλο ως δικηγόρο κατόπιν οδηγίας του Ανδρέα.
«Μια εβδομάδα πριν μπει στο Ωνάσειο, με φώναξε στο σπίτι στην Εκάλη. Πήγαμε με τον Δημήτρη Παπαδημούλη, που ήταν τότε εκπρόσωπος του Συνασπισμού, και αμέσως είδα ότι (ο Παπανδρέου) ήταν σε ένα στάδιο απίσχνασης. Μέσα μου είπα πως δεν θα τον ξαναδώ τον Ανδρέα. Εκεί μου είπε “τι θα κάνω με αυτό το πράγμα;”. Εγώ νόμιζα ότι μιλάει για το σπίτι. Κατάλαβε ότι έχω παρανοήσει», λέει ο Κωνσταντόπουλος. Ο Παπανδρέου, όμως, εννοούσε το ΠΑΣΟΚ και «άρχισε να αραδιάζει ονόματα» για την επόμενη ημέρα του κόμματος. «“Ξέρω με ποιον μιλάω. Νομίζεις ότι έχω τη δυνατότητα να μιλάω με πολλούς σαν και εσένα;”, μου είπε και τότε μου έκανε τη φοβερή ερώτηση: “Εμείς γιατί βρεθήκαμε χώρια;”».
