Γνωστό ως φορολογικός παράδεισος και «παιδική χαρά» των πλουσίων, το Μονακό φιλοξενεί έναν πληθυσμό περίπου 39.000 – από τους οποίους σχεδόν επτά στους 10 είναι εκατομμυριούχοι, σύμφωνα με την εταιρεία ακινήτων Knight Frank – σε μια περιοχή μικρότερη από το Central Park της Νέας Υόρκης.
Αλλά το δεύτερο μικρότερο κυρίαρχο κράτος στον κόσμο μόλις αυξήθηκε κατά 3%.
Η νέα «οικολογική συνοικία» Mareterra, η οποία έχει χτιστεί στη Μεσόγειο Θάλασσα, επεκτείνει τη χερσαία έκταση του κράτους κατά σχεδόν 15 στρέμματα. Εγκαινιασμένη από τον Πρίγκιπα Αλβέρτο Β’ του Μονακό την Τετάρτη, η πολυτελής κατασκευή αξίας 2 δισεκατομμυρίων ευρώ διαθέτει μαρίνα, παραθαλάσσιο χώρο περιπάτου και εκτεταμένες νέες πολυτελείς κατοικίες.
Το εκτεταμένο έργο – που ανακοινώθηκε το 2013 – αποκατάστασης γης περιλαμβάνει θαλάμους από σκυρόδεμα, ή κασόνια, που χτίστηκαν στη θάλασσα πριν αποστραγγιστεί το νερό και γεμίσουν με 750.000 τόνους άμμου.
Περίπου το ήμισυ της τεχνητής γης θα είναι προσβάσιμο στο κοινό, με χώρους όπως πάρκο, ποδηλατόδρομους, μαρίνα και εμπορικές εγκαταστάσεις. Στους διάφορους χώρους πρασίνου της περιοχής έχουν φυτευτεί με 1.000 δέντρα που εισάγονται από την Τοσκάνη της Ιταλίας.
Οι νέες ιδιωτικές κατοικίες στον χώρο περιλαμβάνουν περισσότερα από 100 διαμερίσματα και 10 βίλες. Σε αρκετούς αρχιτέκτονες υψηλού προφίλ, συμπεριλαμβανομένων των Νόρμαν Φόστερ και Ταντάο Άντο, ανατέθηκε η δημιουργία δομών στη Mareterra. Ο Ιταλός αρχιτέκτονας Ρέντζο Πιάνο, γνωστός για τη συν-σχεδίαση του Κέντρου Ζορζ Πομπιντού στο Παρίσι, δάνεισε το όνομά του στο κτίριο οικιστικής ανάπτυξης που σχεδίασε η εταιρεία του στην τοποθεσία, Le Renzo.
Αν και οι τιμές των κατοικιών δεν έχουν αποκαλυφθεί, το Knight Frank εκτιμά ότι τα ακίνητα στην περιοχή θα φτάσουν περίπου 100.000 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο, σχεδόν διπλάσια από τον μέσο όρο του Μονακό.
Η ανάπτυξη χρηματοδοτήθηκε ιδιωτικά, αν και η κυβέρνηση του Μονακό θα επωφεληθεί από φόρο 20% σε όλες τις πωλήσεις ακινήτων. Το συνεδριακό κέντρο του κράτους της πόλης, το Γριμάλντι Φόρουμ, επεκτάθηκε επίσης ως μέρος του έργου.
Η γη είναι εμφανώς σπάνια στο Μονακό, το οποίο έχει μακρά ιστορία οικοδόμησης στη θάλασσα. Η ανακτημένη γη αντιπροσωπεύει πλέον περισσότερο από το ένα τέταρτο της επικράτειας του πριγκιπάτου. Τα πιο σημαντικά έργα αποκατάστασης πραγματοποιήθηκαν τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, όταν οι περιοχές Larvotto και Fontvieille επεκτάθηκαν στη Μεσόγειο.
Προηγούμενες προσπάθειες αποκατάστασης γης προσέλκυσαν Ιρλανδούς περιβαλλοντολόγους που ανησυχούσαν για τις επιπτώσεις στη θαλάσσια ζωή του Μονακό, η οποία σήμερα περιλαμβάνει 60 είδη κοραλλιών.
Μια πιο πρόσφατη πρόταση εγκαταλείφθηκε το 2009 λόγω, εν μέρει, των οικολογικών ανησυχιών που έθεσε ο πρίγκιπας Αλβέρτος Β’, ο οποίος είναι διάσημος για το έργο του στην προστασία της βιοποικιλότητας των ωκεανών.
Η αποκατάσταση γης στο Μονακό υπόκειται πλέον σε αυστηρές ρυθμίσεις και οι κατασκευαστές της Mareterra είπαν ότι έλαβαν διάφορα μέτρα για να «ελαχιστοποιήσουν τον αντίκτυπο στο φυσικό οικοσύστημα όσο το δυνατόν περισσότερο». Ο ιστότοπος του έργου αναφέρει ότι οι σχεδιαστές συμβουλεύτηκαν ειδικούς στη θάλασσα και δημιούργησαν νέους βιότοπους για ψάρια, συμπεριλαμβανομένων των τεχνητών βυθών.
Οι κατασκευαστές ισχυρίζονται επίσης ότι το 80% της θέρμανσης και ψύξης στην περιοχή θα λειτουργεί με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, συμπεριλαμβανομένης της ενέργειας που παράγεται από περισσότερα από 1,2 στρέμματα ηλιακών συλλεκτών.
