Στο εμβληματικό «Στάλκερ» του Αντρέι Ταρκόφσκι ο πραγματικός πρωταγωνιστής δεν είναι οι ηθοποιοί, αλλά η «Ζώνη»: μια τεράστια έκταση που μοιάζει ειδυλλιακή, αλλά έχει την τάση να αλλάζει συνέχεια, με αποτέλεσμα να χάνεσαι εύκολα ή να πέφτεις σε παγίδα και να μην μπορείς να βγεις ποτέ από τη λαβυρινθώδη δομή της.
Για να γίνει ένας παραλληλισμός με την Ελλάδα, το πολιτικό σκηνικό μοιάζει όλο και περισσότερο με τη «Ζώνη» και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης καλείται, ως «στάλκερ» (ο, ας πούμε, οδηγός στην ταινία), να βρει την ασφαλέστερη διαδρομή για να φθάσει στον επιθυμητό του στόχο, που δεν είναι άλλος από μια νέα νίκη της Ν.Δ. στις εκλογές που, όπως διαρκώς επαναλαμβάνει, θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας, ήτοι μέσα στο 2027.
Τα δεδομένα έως τώρα
Το τέλος των εκλογών για την ανάδειξη νέου αρχηγού στον ΣΥΡΙΖΑ σηματοδοτεί άλλη μια αλλαγή στη… «Ζώνη», μετά τη νίκη του Νίκου Ανδρουλάκη στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ, ενώ, ταυτόχρονα, η επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ «έδωσε αέρα» στα κόμματα που βρίσκονται στα δεξιά της Ν.Δ., καθώς θεωρούν ότι ο νέος Πρόεδρος της υπερδύναμης ευαγγελίζεται πολιτικές παρόμοιες με τις δικές τους, ιδίως σε κοινωνικά ζητήματα.
Ταυτόχρονα, στην εξίσωση μπαίνει και το κόμμα του Στέφανου Κασσελάκη (Κίνημα Δημοκρατίας), το πολιτικό στίγμα του οποίου ακόμα είναι σχετικά ασαφές (ο ίδιος είπε ότι το κόμμα του είναι «πιο αριστερό από την Αριστερά και πιο κεντρώο από το Κέντρο […] είμαστε κόμμα της σύγχρονης Κεντροαριστεράς»), αλλά μπορεί να προσθέσει στη ρευστότητα του όλου σκηνικού, όσο ο ίδιος και οι συνεργάτες του θα κάνουν το πολιτικό του στίγμα πιο καθαρό.
Μάλιστα, στην κυβέρνηση θεωρούν ότι, ακόμα κι αν το Κίνημα Δημοκρατίας καταφέρει να «στήσει» Κοινοβουλευτική Ομάδα, προφανώς με βουλευτές που θα αποχωρήσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ (ήδη έχουν φύγει έξι κι αναμένονται κι άλλοι), η στάση του θα είναι σκληρά αντιπολιτευτική, με ελάχιστες εξαιρέσεις (π.χ. για την επιστολική ψήφο των αποδήμων), οπότε δεν πιστεύουν ότι θα υπάρξει αλλαγή ισορροπιών εντός της Βουλής.
Για την ώρα, πάντως, σε επίπεδο στρατηγικής, η κυβέρνηση στρέφει το ενδιαφέρον της στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο ανέλαβε ήδη τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και σταδιακά αυξάνει την πίεση προς το κόμμα του Ανδρουλάκη επιδιώκοντας μια λελογισμένη πόλωση με δύο στόχους:
● Πρώτον, να υπάρξει ύστερα από πολύ καιρό ένα δίπολο το οποίο θα μπορέσει να λειτουργήσει συσπειρωτικά για το κυβερνών κόμμα, το οποίο από τις ευρωεκλογές και εντεύθεν μοιάζει καθηλωμένο στο σκορ των ευρωεκλογών.
● Δεύτερον, να διαπιστώσει τις διαθέσεις της Χαριλάου Τρικούπη για μια σειρά κρίσιμα ζητήματα, όπως η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, η αλλαγή του εκλογικού νόμου και σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου η συνταγματική αναθεώρηση.
Η στρατηγική για το ΠΑΣΟΚ
Στο πλαίσιο αυτό οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το κυβερνητικό στρατόπεδο σχεδιάζει μέσα στο επόμενο διάστημα να πιέσει τη Χαριλάου Τρικούπη (ήδη έχει αρχίσει το… μάντρα περί «πράσινου ΣΥΡΙΖΑ»), αλλά και ταυτόχρονα να ιχνηλατήσει τις προθέσεις της για τα ζητήματα που προαναφέρθηκαν και, ενδεχομένως, να προβεί και σε κάποιες στρατηγικού τύπου παραχωρήσεις, προκειμένου να επιτευχθεί μια κάποια συναίνεση, φερ’ ειπείν, για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, καθώς η Ν.Δ. μπορεί, αλλά σαφώς δεν επιθυμεί να εκλέξει τον νέο ανώτατο πολιτειακό άρχοντα μόνη της.
Ωστόσο, οι ίδιες πληροφορίες λένε ότι, αν το ΠΑΣΟΚ επιμείνει σε μια… hardcore αντιπολιτευτική γραμμή (κάτι που στην παρούσα φάση θεωρείται ως το πιο πιθανό σενάριο), τότε και η κυβέρνηση θα σκληρύνει τη στάση της και θα αυξήσει τα επίπεδα της πόλωσης, στοχεύοντας σε μετωπική σύγκρουση για τη διατήρηση των κεκτημένων της, ειδικά στον χώρο του Κέντρου, που είναι και ο πλέον κρίσιμος, παρά τα πιο «δεξιά» ανοίγματα Μητσοτάκη.
ΣΥΡΙΖΑ – Κασσελάκης
Από εκεί και πέρα, πάλι σε επίπεδο στρατηγικής, κυβέρνηση και Πειραιώς θα περιμένουν να διαπιστώσουν πού θα κάτσει τελικά η… μπίλια όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ και το Κίνημα Δημοκρατίας, δηλαδή, πόσοι βουλευτές θα μείνουν στο πρώην κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πόσοι από όσους αποχωρήσουν θα πάνε στο σχήμα του Κασσελάκη, καθώς εκτιμάται ότι ήδη υπάρχουν πρόσωπα τα οποία φλερτάρουν με το ΠΑΣΟΚ.
Οι εξελίξεις στο πεδίο αυτό εκτιμάται ότι θα καθορίσουν σε σημαντικό βαθμό και το «δίπολο» με το κόμμα του Ανδρουλάκη, καθώς τυχόν αυξημένη ασάφεια σε ΣΥΡΙΖΑ και Κίνημα Δημοκρατίας ίσως οδηγήσει ψηφοφόρους στο ΠΑΣΟΚ, δημιουργώντας άλλες ισορροπίες στις δημοσκοπήσεις. Για την ώρα, πάντως, οι εκτιμήσεις που γίνονται αναφέρουν ότι υπάρχει… δρόμος μέχρι να φανεί η δυναμική των δύο κομμάτων.
Στα δεξιά της Ν.Δ.
Τέλος, όσον αφορά τα όσα συμβαίνουν στα δεξιά της Ν.Δ., τα πράγματα μοιάζουν πιο ξεκάθαρα: η «γραμμή» που έδωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης περί «πατριωτών της φακής» δεν αλλάζει, όπως δεν αλλάζουν και οι διαβεβαιώσεις ότι στα εθνικά ζητήματα η κυβέρνηση δεν πρόκειται να κάνει «εκπτώσεις» στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Σε συνδυασμό, δε, με το μεγάλο εξοπλιστικό πρόγραμμα για την ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων της χώρας, θεωρείται ότι αργά ή γρήγορα οι διαρροές προς τα δεξιά θα σταματήσουν και ενδεχομένως θα υπάρξει και αντίθετη πορεία.
Φυσικά, όλα αυτά δεν λύνουν το βασικό πρόβλημα της Ν.Δ., που δεν είναι άλλο από τη δυσφορία των πολιτών για ζητήματα όπως η ακρίβεια (ο Γιώργος Βλάχος «ξαναχτύπησε» χθες με ερώτηση για το θέμα στον υπουργό Ανάπτυξης Τάκη Θεοδωρικάκο, επιβεβαιώνοντας ότι η… κινητικότητα στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος δεν έχει σταματήσει), η δημόσια υγεία ή το στεγαστικό. Όλα αυτά, αναγνωρίζεται, επιτείνουν τη ρευστότητα στο πολιτικό σκηνικό, μπορούν να προκαλέσουν άβολες καταστάσεις και η «Ζώνη» να γίνει ακόμα πιο επικίνδυνη.
Διαβάστε επίσης
Ανεξαρτητοποιήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ ο Γιάννης Σαρακιώτης – Κουμουνδούρου: Καλό του δρόμο (Photos)
Τι σημαίνει η άρνηση Μητσοτάκη για δεξιά στροφή – Η προεδρική εκλογή και το μήνυμα σε Σαμαρά
