Όσο η ιστορία δεν μας διδάσκει, μας καταριέται να επαναλαμβάνεται. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος για να περιγράψει κάποιος την διαγραφή Σαμαρά. Θα επαναληφθεί όμως με τους ίδιους πρωταγωνιστές και τα ίδια κομματικά εξαμβλώματα;
Η αλήθεια είναι πως η άκρα δεξιά βράζει και αναζητά εναγωνίως τον σωτήρα εκείνο που θα καταφέρει να πείσει από την μία για τα πατριωτικά του αισθήματα, και θα καλέσει από την άλλη σε μαζική συστράτευση όσους διαγκωνίζονται για να εκφράσουν την εθνική τους καθαρότητα.
Η ιστορία όμως τους έχει ήδη ζυγίσει και έχουν κριθεί πλέον οι πολιτικές τους περπατησιές. Η χώρα μας όχι μόνο δεν κέρδισε τίποτα από τους «μακεδονομάχους» πολιτικούς, αλλά την κατάντησαν να ξεπουλά τα ήρεμα νερά του Αιγαίου για λίγη ασφάλεια.
Αυτός είναι ο πατριωτισμός που γεννά η δεξιά διαχρονικά στην πατρίδα μας. Υπόκλιση και εξυπηρέτηση την ντόπιας οικονομικής ολιγαρχίας και παράδοση άνευ όρων στην εκάστοτε υπερδύναμη. Χωρίς κανένα σχέδιο για ενίσχυση την εθνικής αμυντικής βιομηχανίας μας, όπου ναυπηγεία και βιομηχανία θα μπορούσαν να απασχολούν εργατικό δυναμικό και νέους επιστήμονες για να παράξουν ιδέες και καινοτομίες προς όφελος της χώρας. Χωρίς κανένα σχέδιο για χάραξη περιφερικών συμμαχιών που σε συνδυασμό με την θέση που έχει η χώρα μας στην ευρωπαϊκή ένωση θα μπορούσε να μας αναβαθμίσει σε ρυθμιστικό πυλώνα προοπτικής και ασφάλειας της νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Χωρίς κανένα σχέδιο απέναντι στα δυο μεγάλα μέτωπα που έχουν ανοίξει στην γειτονιά μας με αποτέλεσμα να χάσουμε φιλίες και συμπάθειες που είχαν χτιστεί σε βάθος αιώνων.
Η ρητορική τύπου Τραμπ και Όρμπαν που ζητά εθνική περιχαράκωση και εξόντωση του αδύναμου, είτε αυτός λέγεται μετανάστης είτε Παλαιστίνη, πρέπει να σπάσει τώρα και να μην την αφήσουμε να διαβρώσει και την δική μας κοινωνία.
Οι επίδοξοι μιμητές της στην χώρα μας πρέπει να απομονωθούν πολιτικά και ο διάλογος για την επίλυση των σύγχρονων αναγκών της κοινωνίας να επικεντρωθεί στην ουσία και την πραγματικότητα.
Η κλιματική αλλαγή, η μετανάστευση, η ενεργειακή κρίση, η ακρίβεια, η φτωχοποίηση λαών και η διογκούμενη συσσώρευση πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια, είναι τα πραγματικά προβλήματα που ζητούν επιτακτικά πλέον λύσεις. Λύσεις που μπορούν να έρθουν μόνο με την επαγρύπνηση των δημοκρατικών δυνάμεων της κοινωνίας. Των δυνάμεων που δεν εξαπατώνται πια από την social media παραγωγή αντιπολιτικής αλλά που ζουν και παλεύουν μέσα στην πραγματική ζωή. Που αλληλεπιδρούν στους χώρους εργασίας, στους συλλογικούς φορείς, στις τοπικές οργανώσεις, στα κινήματα, στα αμφιθέατρα…
Η κοινωνία ζητά δικαιοσύνη, ζητά εργασία από την οποία θα μπορεί να ζει αξιοπρεπώς, ζητά υγεία και πρόνοια, ζητά πρόσβαση στην παιδεία και την ανάπτυξη, ζητά έναν καθαρό πλανήτη για να προλάβουν να ζήσουν και οι επόμενες γενιές. Και αυτές τις διεκδικήσεις μόνο μια ενωμένη και ισχυρή αριστερά μπορεί να εκφράσει.
Η κοινωνία έχει ανάγκη από μια ζωντανή αριστερά που να παλεύει μαζί της, που να την νιώθει δίπλα της σύμμαχο, στους μεγάλους αγώνες που αναγκάζεται να δίνει κάθε μέρα. Η κοινωνία απαιτεί από την αριστερά να συγκρουστεί με την εξουσία των λίγων που εμποδίζει την ανάπτυξη των πολλών. Και αυτή θα πρέπει να είναι η πολιτική πυξίδα που θα μας δείξει ξανά τον δρόμο των νέων αγώνων που έχουμε να δώσουμε.
*Ο Τάσος Μανής είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ
Διαβάστε επίσης
Το ενοχικό vτιμπέιτ του κομματικού… δωματίου – Κερδισμένοι Κασσελάκης, Ανδρουλάκης, Πολάκης
