Ο συγγραφέας και παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών, που υπήρξε η «φωνή» της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1973, ως βασικός εκφωνητής στο ραδιοσταθμό των φοιτητών, μιλά για τα γεγονότα εκείνης της περιόδου.
«Δεν υπήρξα η φωνή του Πολυτεχνείου, υπήρξα η φωνή όλων των εξεγερμένων. Για τη γενιά του Πολυτεχνείου η στέρηση της ελευθερίας ήταν πιο σημαντική και από το ψωμί».
Όπως λέει ο ίδιος:
«Απορώ με όσους υποστήριξαν ότι δεν υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο. Μόνο οι τραυματίες ήταν περισσότεροι από 1.200».
«Φυσικά και φοβόμασταν, δεν ήμασταν ήρωες. Τα φώτα των τανκς ήταν σαν ξυραφιές πάνω μας. Τα παιδιά πάνω στα κάγκελα φώναζαν συνθήματα», συμπληρώνει, τονίζοντας:
«Το Πολυτεχνείο ανήκει σε όσους συνεχίζουν να αγωνίζονται. Θέλαμε όλη η Ελλάδα να γίνει ένα Πολυτεχνείο».
