Οι τρεις έγιναν δύο. Για τους μνηστήρες της εξουσίας ο λόγος, καθώς, μετά τη νέα διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, επισημοποιείται και η απώλεια της ιδιότητας του κόμματος εξουσίας – μια υπόθεση χαμένη από καιρό, όπως αποτυπωνόταν στις δημοσκοπήσεις. Συνεπώς οι ανταγωνιστές στην κούρσα μέχρι το 2027 είναι πλέον μόνο η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ.
Το προβάδισμα της Ν.Δ. είναι σαφές για την ώρα, παρά την πρόσφατη κρίση αμφισβήτησης διαφόρων επιλογών και πολιτικών δράσεων της κυβέρνησης από στελέχη και ομάδες βουλευτών. Τα καυτά προβλήματα βεβαίως είναι πάντα παρόντα, αλλά και ο χρόνος μέχρι τις εκλογές του 2027 είναι πάρα πολύς. Άρα δεν είναι ούτε σώφρον ούτε αναγκαίο να σπεύσει κάποιος σήμερα να κάνει προβλέψεις για την κατάσταση στην οποία θα βρεθεί το κυβερνών κόμμα σε δυόμισι χρόνια και κάτι ψιλά.
Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ – όπως πολύ πρόσφατα έχουμε επισημάνει – έχει ένα πολιτικό σώμα του 8% σε ένα φαρδύ κοστούμι στη δημοσκοπική περιοχή του 20% και, συνεπώς, είναι αναγκασμένο να ισορροπήσει αυτά τα δύο ασύμβατα μεγέθη. Για να συμβεί αυτό, απαιτείται δουλειά. Ενδυνάμωση των οργανώσεων. Σύνδεση και συνεργασία με τοπικούς, παραγωγικούς, αυτοδιοικητικούς φορείς, επιμελητήρια, διερεύνηση των κοινωνικών αναγκών, μελέτη και συνδιαμόρφωση προτάσεων και άλλα πολλά.
Η Ν.Δ. κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ – και μεγεθύνει το βάρος της κατηγορίας αυτής με την τεράστια μιντιακή της ισχύ – ότι είναι ένας «πράσινος ΣΥΡΙΖΑ» που λέει μονίμως «όχι σε όλα». Ότι, όπως είπε κι ο Μητσοτάκης στη Βουλή, βρήκε… σκιά κάτω από το «λεφτόδεντρο». Ο στόχος της κυβέρνησης είναι να πείσει ότι ο αντίπαλός της δεν έχει σχέση με τη δημοσιονομική υπευθυνότητα και ότι το «μοντέλο ΣΥΡΙΖΑ» μπορεί να επανεμφανιστεί με πράσινα ρούχα.
Παρότι η υπερβολή είναι προφανής, το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να θεωρήσει το θέμα ανύπαρκτο. Όχι μόνο λόγω της μιντιακής ισχύος της κυβέρνησης, αλλά και επειδή, ύστερα από μια δεκαετία εκτός διακυβέρνησης, το Κίνημα πρέπει να λύσει μια πολύ δύσκολη άσκηση: να συνδυάσει τη διαμόρφωση ενός προγραμματικού πακέτου περισσότερο «φιλολαϊκού» με τις περιορισμένες δυνατότητες ενός προϋπολογισμού που συχνά επιβαρύνεται υπέρμετρα από σωρεία έκτακτων αναγκών – αποζημιώσεις εξαιτίας όλο και συχνότερων φυσικών φαινομένων κ.λπ.
Προφανώς η μάχη Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ δεν θα κριθεί στις εντυπώσεις και στις ατάκες, αλλά στα προγράμματα και στην ικανότητά τους να πείσουν ότι μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες μιας κοινωνίας που χειμάζεται. Τα κοινωνικά στρώματα που υποφέρουν είναι αυτά που θα καθορίσουν το αποτέλεσμα. Το πόσο σοβαρά θα δουλέψουν οι δύο μονομάχοι θα φανεί στο χειροκρότημα…
