Παρά το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν φάνηκε απογοητευμένη από τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ – σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όπου επικράτησε έντονος προβληματισμός – εντούτοις η Αθήνα παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τις επόμενες κινήσεις του νεοεκλεγέντος Αμερικανού προέδρου, με έμφαση στη σύνθεση της κυβέρνησής του και δη στα πρόσωπα που θα στελεχώσουν τα υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας.
Ήδη ο Τραμπ επιφύλαξε μια… ψυχρολουσία στην Αθήνα, γράφοντας στα – πολυαγαπημένα του – social media ότι στο κυβερνητικό του σχήμα δεν θα συμμετέχουν η Νίκι Χέιλι (αντίπαλός του στις προκριματικές εκλογές του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για το χρίσμα του υποψήφιου προέδρου) και ο Μάικ Πομπέο, ο τελευταίος ΥΠΕΞ της προηγούμενης κυβέρνησης του Τραμπ. Χέιλι και Πομπέο είχαν ασκήσει κριτική στον Τραμπ και ο άνθρωπος που θα είναι ο 47ος πρόεδρος των ΗΠΑ κάτι τέτοια, ούτε τα ξεχνάει ούτε τα αφήνει να «πέσουν κάτω».
Σημειώνεται ότι ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, πριν τις αμερικανικές εκλογές είχε κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Μάικ Πομπέο στην Αθήνα, όπου και συνέφαγάν: τότε ακόμα το όνομα του Πομπέο «έπαιζε» για επικεφαλής του Πενταγώνου, ενώ ως ΥΠΕΞ είχε παίξει μείζονα ρόλο στην στρατηγική αναβάθμιση της σχέσης της Αθήνας με την Ουάσινγκτον. Ως εκ τούτου, η ανακοίνωση Τραμπ ότι δεν τον λογαριάζει για την κυβέρνησή του σαφώς δεν αποτελεί καλό νέο για την Ελλάδα, αν και όπως σημειώνεται από κυβερνητικούς κύκλους, δεν σημαίνει ότι θα είναι και κακή εξέλιξη.
Για την ώρα, τα ονόματα που «παίζουν» για το Στέιτ Ντιπάρτμεντ – από τον Μάρκο Ρούμπιο μέχρι τον Ρίτσαρντ Γκρένελ – αφορούν «γεράκια» σχετικά με τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Κίνα, ενώ όσον αφορά στο Πεντάγωνο, τα δύο ονόματα που ακούγονται είναι αυτά του Μάικλ Γουολτς και του Ρόμπερτ Ο’ Μπράιεν. Η Αθήνα εκτιμά ότι ο Τραμπ αναμένεται να ασκήσει πιέσεις στην Ευρώπη για υλοποίηση της υποχρέωσης του 2% του ΑΕΠ για αμυντικές δαπάνες που προβλέπει το ΝΑΤΟ, ωστόσο, επισημαίνει ότι η Ελλάδα υπερκαλύπτει το ποσοστό αυτό – και έχει προγραμματίσει και την αγορά αμερικανικών όπλων, των μαχητικών 5ης γενιάς F-35.
Από εκεί και πέρα, η Αθήνα θα παρακολουθήσει πώς θα εξελιχθεί η – θυελλώδης, κατά την προηγούμενη θητεία του στον Λευκό Οίκο – σχέση του Τραμπ με τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αλλά και πώς θα διαμορφωθεί συνολικά η πολιτική των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, ενώ προφανώς ιδιαίτερο βάρος θα έχουν και οι επιλογές του Τραμπ σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία (έχει δηλώσει ότι θα τον τελειώσει μέσα σε… μία ημέρα). Τέλος, σε πιο στενά ελληνικά πλαίσια, η κυβέρνηση θα επιδιώξει να συνεχιστούν οι αμερικανικές επενδύσεις στην Ελλάδα, λαμβάνοντας, βέβαια, υπόψη και τον… συναλλακτικό χαρακτήρα που δίνει στην πολιτική του ο νέο(επαν)εκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ.
Εν πάση περιπτώσει, ο Κ. Μητσοτάκης, αναφερόμενος στην εκλογή Τραμπ στην κυριακάτικη ανασκόπησή του, επισήμανε με νόημα ότι «το πρόσημο των ελληνοαμερικανικών σχέσεων είναι εθνικό και όχι παραταξιακό, και δεδομένης της ισχυρής παρουσίας του ελληνικού στοιχείου στις Ηνωμένες Πολιτείες, είμαι σίγουρος ότι οι σχέσεις των δύο χωρών μας θα παραμείνουν σταθερές και παραγωγικές και με τη νέα προεδρία Τραμπ», καθώς η Αθήνα δίνει μεγάλη σημασία στο ομογενειακό λόμπι και στην επιρροή που έχει στα πολιτικά πράγματα των ΗΠΑ.
Από εκεί και πέρα, ο πρωθυπουργός, αναφερόμενος στην Ευρώπη σε σχέση με τις ΗΠΑ, τόνισε ότι «ως κράτος-μέλος του ευρωπαϊκού πυρήνα, θεωρούμε ότι επείγει να αναζητήσει δυναμικά τη θέση της σε έναν παγκόσμιο χάρτη συσχετισμών και συμφερόντων που αλλάζει διαρκώς. Να χαράξει τολμηρούς δρόμους, ώστε να κάνει πιο ανταγωνιστική την ευρωπαϊκή οικονομία, ενδυναμώνοντας ταυτόχρονα την κοινωνική συνοχή. Να οργανώσουμε ως Ευρωπαίοι, επιτέλους, την ενεργειακή μας ανεξαρτησία, αλλά και να δρομολογήσουμε την κοινή μας άμυνα».
