Κι όμως, η Ελίζα Βόζεμπεργκ έχει πολύ θράσος. Μόνο που αυτό το θράσος συνοδεύεται από συμπυκνωμένη άγνοια.
Η ευρωβουλευτής της ΝΔ είχε την φαεινή ιδέα να σχολιάσει την ανάρτηση της Μαρίας Καρυστιανού, με την οποία η πρόεδρος του συλλόγου συγγενών των θυμάτων στο έγκλημα των Τεμπών είχε απαντήσει στις αδιανόητα προκλητικές και αμετροεπείς δηλώσεις που είχε κάνει η κυρία Βόζεμπεργκ εναντίον της.
Και τι σκέφτηκε να απαντήσει; Ότι η μόνη της διαφορά με την κυρία Καρυστιανού είναι ότι εκείνη (η Βόζεμπεργκ δηλαδή) έχει εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη.
Το σχόλιο αυτό επιβεβαιώνει τον κανόνα ότι συχνά μία γκάφα όταν πάει να διορθωθεί χωρίς να υπάρχει συναίσθηση ότι έχει γίνει γκάφα, ακολουθείται από νέα γκάφα.
Αφού η Βόζεμπεργκ δηλαδή έκανε την αρχική γκάφα να επιτεθεί στην Καρυστιανού, προσπάθησε να εμφανιστεί ως μία πολιτικός που υπερασπίζεται την πατρίδα της – ενώ άλλοι όχι!
Μόνο που, όπως είναι δικαίωμα της Βόζεμπεργκ με βάση την εμπειρία της να εμπιστεύεται την δικαιοσύνη ή οποιονδήποτε άλλο θεσμό έτσι είναι και της Καρυστιανού ή όποιου άλλου πολίτη να μην εμπιστεύεται και να προσφεύγει στους ευρωπαϊκούς θεσμούς (υπάρχουν κι αυτοί για το λόγο αυτό άλλωστε).
Και το κυριότερο, που ίσως διαφεύγει της Βόζεμπεργκ: Δεν είναι μόνο η Καρυστιανού που δεν εμπιστεύεται την ελληνική δικαιοσύνη. Σύμφωνα με την «Έρευνα Εμπιστοσύνης στους Θεσμούς» της Public Issue τον Απρίλιο του 2024 η εμπιστοσύνη των πολιτών σε κρίσιμους θεσμούς για την κοινωνία έχει επιστρέψει πολλά χρόνια πίσω και μάλιστα η Δικαιοσύνη βρίσκεται στο επίκεντρο της κρίσης. Το 70% των πολιτών δεν την εμπιστεύεται, ποσοστό που είναι το υψηλότερο από το 2007 που υπάρχουν στοιχεία. Τότε, αυτοί που απαντούσαν ότι «μάλλον δεν την εμπιστεύονται» ήταν μόλις 44%!
Ας το δει λίγο αυτό, ως πολιτικός που είναι η κυρία Βόζεμπεργκ. Πολιτική δεν είναι βόλτες στις Βρυξέλλες και χάζεμα στην… Avenue Louise…
