Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας χαιρετίζει τους δίκαιους, μαζικούς αγώνες των χιλιάδων δασκάλων που, σε πείσμα του αυταρχικού κατήφορου της κυβέρνησης της ΝΔ και του Υπουργείου Παιδείας, αρνούνται να γίνουν «γρανάζι» στα αντιδραστικά – αντιπαιδαγωγικά σχέδια που προωθούν το σχολείο των κοινωνικών φραγμών και διακρίσεων, της ημιμάθειας, της εμπορευματοποίησης της γνώσης, που θα αναγκάζει τους γονείς να βάλουν περισσότερο το χέρι στην τσέπη.
Οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που αγωνίζονται έχουν τη στήριξη των γονιών, συναντιούνται στους δρόμους με εργαζόμενους άλλων κλάδων, δέχονται την αλληλεγγύη των εργατικών σωματείων, γιατί η σύγχρονη κοινωνική απαίτηση για τη μορφωτική πρόοδο των παιδιών του λαού είναι συνυφασμένη με την πάλη για τη στήριξη του έργου των εκπαιδευτικών, με τον αγώνα για να σταθούν όρθιοι και όχι σκυφτοί μέσα κι έξω από τη σχολική τάξη.
Το ΚΚΕ στηρίζει τον δίκαιο αγώνα των εκπαιδευτικών, γιατί, με τη στάση τους, λένε ένα μεγάλο «όχι» σε αυτή την πολιτική και ταυτόχρονα ανοίγουν τη συζήτηση για ένα μεγάλο «ναι» στην ανάγκη για ένα σχολείο που θα προσφέρει σύγχρονη μόρφωση σε όλα τα παιδιά σε όλα τα πεδία της γνώσης, ικανότητα στη γραπτή γλώσσα και στην ανάπτυξη της κριτικής σκέψης. Ένα σχολείο των ίσων και των πολλών, χωρίς διαχωρισμούς και αποκλεισμούς.
Μια ματιά να ρίξει κανείς στις αφίσες της ΔΟΕ μπροστά στην απεργία – που επιχείρησε να βγάλει παράνομη ο κ. Πιερακάκης, αλλά απέτυχε παταγωδώς – θα καταλάβει ότι πρόκειται για αυτονόητα αιτήματα, που δίνουν απάντηση στο να γίνεται το μάθημα με όρους αξιοπρέπειας από τους εκπαιδευτικούς και με όρους εξασφάλισης των αναγκαίων, για μια εκπαιδευτική διαδικασία που θα αγκαλιάζει και θα στηρίζει τους μαθητές.
Απέναντι στην κοσμογονία των δήθεν εκσυγχρονιστικών τομών και της ψηφιακής υποκρισίας, η ΔΟΕ πολύ σωστά τοποθετείται ως εξής: «δεν είναι δυνατόν να βαφτίζεται σύγχρονο το “στοίβαγμα” 25 και πλέον μαθητών/τριών σε κάθε τμήμα, τα δεκάδες χιλιάδες κενά, να κοστίζουν εκατοντάδες χαμένες διδακτικές ώρες για τα παιδιά μας, τα κτήρια να είναι ασυντήρητα και χωρίς αντισεισμικούς ελέγχους, μετρώντας καθημερινά περιστατικά που βάζουν σε κίνδυνο τις ζωές μαθητών και εκπαιδευτικών».
Η αγανάκτηση των εκπαιδευτικών είναι ένα συλλογικό «δεν πάει άλλο» με την εκπαιδευτική πολιτική όλων των κυβερνήσεων στην Ελλάδα η οποία έχει ταξικό πρόσημο. Οι πακτωλοί των χρημάτων για τους ΝΑΤΟϊκούς εξοπλισμούς και τις αποστολές των ελληνικών στρατευμάτων εκτός Ελλάδας, τα πράσινα πακέτα «ανάπτυξης» που φορτώνεται ο λαός μας, οι φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο αποδεικνύουν περίτρανα ότι ο συσσωρευμένος πλούτος που παράγεται από τους πολλούς διανέμεται για τα συμφέροντα των λίγων.
Όλες οι κυβερνήσεις, εναρμονισμένες με την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπολογίζουν ως κόστος τη στοιχειώδη ικανοποίηση των μορφωτικών αναγκών των παιδιών του λαού, γιατί έχουν διαμετρικά αντίθετες προτεραιότητες:
–Οι δαπάνες για την Παιδεία έχουν μειωθεί κατά 1,8 δισ. ευρώ στα τελευταία 13 χρόνια.
-Η παγιοποίηση των ιδιωτικών δαπανών για εκπαιδευτικές, μορφωτικές ανάγκες, δείχνει την πραγματική κατάσταση. Οι γονείς δίνουν από την τσέπη τους 1,2 δισ. ευρώ το χρόνο στην ιδιωτική εκπαίδευση.
-Το 30% των σχολικών κτηρίων είναι 50ετίας.
–70% είναι η περικοπή των κρατικών κονδυλίων για τη Σχολική Στέγη.
–Γυμναστήριο έχει το 6% των Δημοτικών και το 22% των Γυμνασίων – Λυκείων. Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων έχει το 27% Δημοτικών. Εργαστήριο Φυσικών Επιστημών έχει το 5% Δημοτικών και το 26% των Γυμνασίων – Λυκείων. Βιβλιοθήκη έχει το 12% των Δημοτικών και το 38% των Γυμνασίων – Λυκείων.
– Πρόσφατη μελέτη ανέδειξε ότι σχεδόν το 1/5 είναι 60 ετών και πάνω. Το σύνολο των εκπαιδευτικών που είναι άνω των 50 ετών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση είναι 44.100, δηλ τα 2/3 επί του συνόλου (66,4%)!
Το ενδιαφέρον των πολλών για την εκπαίδευση των παιδιών τους είναι διαμετρικά αντίθετο με τα συμφέροντα και την εκπαιδευτική πολιτική των κυβερνήσεων που δουλεύουν για τους λίγους.
Σε αυτή τη διαχρονική αναμέτρηση -και στον τόπο μας- ύψωσαν το μπόι τους κορυφαίοι κομμουνιστές παιδαγωγοί με το έργο τους και τη στάση ζωής τους και κρίθηκαν από το εκάστοτε σύστημα ως «ακατάλληλοι». Όμως, η ακτινοβολία του Γληνού, της Ιμβριώτη, του Παπαμαύρου και πολλών άλλων, βρίσκει σήμερα έκφραση στα συνθήματα και τα πανό των εκπαιδευτικών σωματείων, όπου τα σύγχρονα παιδαγωγικά ποιήματα γράφονται στους δρόμους και τις σχολικές τάξεις!
Τα προβλήματα των σχολείων δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν από μια γερασμένη εκπαιδευτική πολιτική που πατάει σ’ ένα γερασμένο σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας και της οικονομίας.
Η συσσωρευμένη πείρα και οργή από τους αλλεπάλληλους νόμους που ψηφίζουν οι κυβερνήσεις, τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει ότι ο φαύλος κύκλος της υποβάθμισης, της αναντιστοιχίας ανάμεσα στην πρόοδο της επιστήμης και τη μόρφωση με το σταγονόμετρο, μπορεί να σπάσει μόνο αν ανοίξει ο δρόμος για μια κοινωνία που το κίνητρο και οι στόχοι της παραγωγής δε θα είναι το καπιταλιστικό κέρδος, αλλά η κοινωνική ευημερία. Ν’ ανοίξει ο δρόμος διεκδίκησης και κατάκτησης των κοινωνικών-πολιτικών προϋποθέσεων, ώστε το εκπαιδευτικό σύστημα σε όλες του τις βαθμίδες να στοχεύει στη συνολική ανύψωση του μορφωτικού επίπεδου και την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας των μαθητών, αφού θα έχει ξεμπερδέψει με την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Το ΚΚΕ, σήμερα, στηρίζοντας τον δίκαιο αγώνα των εκπαιδευτικών, δίνει όλες του τις δυνάμεις για να χαραχτεί αυτός ο δρόμος.
*O Κυριάκος Ιωαννίδης, είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ & Υπεύθυνος του Τμήματος Παιδείας και Έρευνας
