Αν κάτι αποδείχτηκε, το απόγευμα της Πέμπτης στο λιμάνι του Πειραιά, όπου οι λιμενεργάτες, με μπροστάρη το σωματείο μας ΕΝΕΔΕΠ, μαζί και εργαζόμενοι από όλο τον Πειραιά, μπλοκάραμε στις πύλες του λιμανιού container με 21 τόνους σφαίρες και πυρομαχικά με προορισμό το λιμάνι της Χάιφα, είναι πως η ελπίδα βρίσκεται στην οργάνωση της εργατικής τάξης και του λαού! Πως έτσι μπορούμε να βάζουμε εμπόδια στη δολοφονική μηχανή του κράτους – τρομοκράτη του Ισραήλ, που εδώ και πάνω από ένα χρόνο εξοντώνει κυριολεκτικά τον Παλαιστινιακό λαό, που μετράει περισσότερους από 40 χιλιάδες νεκρούς, με πάνω από τα 22.000 θύματα να είναι άμαχοι, γυναίκες και ανήλικα παιδιά ακόμα και βρέφη.
Η πρωτοβουλία αυτή των λιμενεργατών, που είχε μεγάλη διεθνή απήχηση και που χαιρετίστηκε από συνδικαλιστές και εργαζόμενους από όλον τον κόσμο και ιδιαίτερα από την Παλαιστίνη, δεν ήρθε ως κεραυνός εν αίθρια. Ήταν μια κίνηση που συζητήθηκε και αποφασίστηκε μέσα από μαζικές Γενικές Συνελεύσεις, από την πρώτη στιγμή των πολεμικών συγκρούσεων, σε Ουκρανία και στη Λωρίδα της Γάζας. Εκεί καταδικάστηκε και η συμμετοχή της χώρας μας, στην οποία πρωτοστατεί η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας το έργο των προηγούμενων.
Σημαντικό στοιχείο που ξεχώρισε μέσα από αυτές τις μαζικές διαδικασίες ήταν ότι συζητήθηκαν ανοιχτά μεταξύ των συναδέλφων και καταρρίφθηκαν τα αφηγήματα που αναπαράγονται, με σκοπό να αποδεχτούμε ως εργαζόμενοι να βάψουμε τα χέρια μας με το αίμα άλλων λαών. Ποια ήταν αυτά τα αφηγήματα;
–Ήταν το δήθεν «δικαίωμα» του Ισραήλ στην αυτοάμυνα, τη στιγμή που πραγματοποιεί γενοκτονία εις βάρος του Παλαιστινιακού λαού και τώρα στρέφεται και κατά του Λιβάνου, κάνοντας τη περιοχή μας πλέον να μοιάζει με βόμβα που έχει ανάψει το φιτίλι και απλά περιμένουμε να εκραγεί, με θύματα τους ίδιους τους λαούς, ανάμεσα σε αυτούς και τον ελληνικό.
–Ήταν το αφήγημα για τη δήθεν υπεράσπιση της «αμυνόμενης» Ουκρανίας, με την υποχρέωση στήριξης των φασιστών συμμάχων του Ζελένσκι, που βέβαια καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα, αφού πρόκειται για ανοικτή σύγκρουση ΝΑΤΟ-Ρωσίας στο έδαφος της Ουκρανίας, με θύματα και εκεί τους λαούς των δύο χωρών.
Απορούσαν οι εργαζόμενοι στο λιμάνι, όπως και σε άλλους χώρους, για ποιο λόγο να συμβαίνουν όλα αυτά.
Ο λόγος που έχει δημιουργηθεί αυτή τη κατάσταση δεν χρειάζεται πολλή ανάλυση, αρκεί κάποιος για να βγάλει άκρη να ακολουθήσει «τον δρόμο του χρήματος». Εδώ, λοιπόν, είναι που η ελληνική κυβέρνηση βγαίνει μπροστά για να πάρει κομμάτι από την πίτα που μοιράζεται μέσα από το μακέλεμα των λαών για τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν τα διυλιστήρια της MOTOR OIL που εφοδιάζουν με πετρέλαιο και καύσιμα τη δολοφονική μηχανή του ΝΑΤΟ και του Ισραήλ, αλλά και το πλοίο MARLA BULL που εμποδίσαμε εμείς οι λιμενεργάτες να φορτωθεί με τα πυρομαχικά που είναι ελληνικών συμφερόντων της εταιρείας Latsco. Πιάστηκαν για άλλη μια φορά με τη γίδα στη πλάτη και αποδείχτηκε ο βρώμικος και επικίνδυνος για όλους μας ρόλος τους.
Το γιατί γίνονται οι πόλεμοι και γιατί επιλέγει η ελληνική κυβέρνηση να μας μπλέξει έγινε ξεκάθαρο στους λιμενεργάτες, ότι δηλαδή κάποιοι κερδίζουν από τις πολεμικές αναμετρήσεις και οι μόνοι που χάνουν είμαστε εμείς οι εργαζόμενοι και συνολικά οι λαοί. Έγινε, επίσης, ξεκάθαρο ότι δεν θα δεχτούμε να γίνουμε στόχος αντιποίνων (κάτι αναπόφευκτο αν γενικευθεί η σύρραξη, που επιβεβαιώνεται από τα ήδη ενεργά πολεμικά μέτωπα, δηλαδή τι μπαίνει ως πρώτος στόχος για να πλήξει η κάθε αντιμαχόμενη πλευρά εις βάρος της άλλης), αφού η ελληνική κυβέρνηση με τη στάση της και την ενεργό συμμετοχή εκθέτει βασικές υποδομές της χώρας, όπως είναι τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, χώροι εργασίας με χιλιάδες εργαζόμενους.
Η επιτυχία αυτής της πρωτοβουλίας οφείλεται στην αταλάντευτη στάση και επιλογή των λιμενεργατών να σταθούμε στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας» και να συμβάλουμε και εμείς να σώσουμε την τιμή του ελληνικού λαού. Επειδή δεν δεχόμαστε να βάφουμε τα χέρια μας με το αίμα των λαών σταματήσαμε και θα ξανασταματήσουμε κάθε τέτοια προσπάθεια.
Μας έχει δώσει κουράγιο και δύναμη πως ούτε οι πρώτοι είμαστε ούτε οι μόνοι που έχουμε πάρει τέτοιες πρωτοβουλίες, είτε στη χώρα μας, είτε σε άλλες χώρες, αφού είναι γνωστό πως έχει ξεσπάσει ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης και καταδίκης των ιμπεριαλιστικών πολέμων ακόμα και εντός των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Η πρωτοβουλία, λοιπόν, αυτή θέλουμε να αποτελέσει και ένα εγχώριο και διεθνές κάλεσμα για να πολλαπλασιαστούν τέτοιες δράσεις, γιατί μόνο εμείς οι εργαζόμενοι και οι λαοί μπορούμε να εμποδίζουμε τις μηχανές του πολέμου.
Είναι η στιγμή που πρέπει σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, μαζί με τον καθημερινό αγώνα που δίνουμε για αυξήσεις στους μισθούς, για συλλογικές συμβάσεις εργασίας για να μπορούμε να ζούμε ανθρώπινα, για μέτρα υγείας και ασφάλειας, ώστε να μπορούμε να γυρνάμε σώοι στις οικογένειές μας, μέσα από μαζικές διαδικασίες, να βροντοφωνάξουμε: Η κυβέρνηση δεν έχει καμία εξουσιοδότηση να μας εμπλέκει στο μακελειό.
Είναι η ώρα να πάρει το μήνυμα ακόμα πιο καθαρά πως κάθε μέρα υπάρχει αντιπολίτευση από εμάς, από τους πολλούς στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές. Είμαστε περήφανοι ως λιμενεργάτες που βάλαμε ένα λιθαράκι σε αυτή την υπόθεση. Το λέμε εμείς που πριν λίγες ημέρες, μετά από έναν δεκαετή και ανυποχώρητο αγώνα κατορθώσαμε να ενταχθούμε στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα που μας είχαν αποκλείσει η COSCO και οι εργολάβοι της – με ευθύνη όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων – πως δεν θα τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί να παίζουν με τις ζωές είτε σε περίοδο πολέμου, είτε σε υποτιθέμενη περίοδο ειρήνης με τους χώρους δουλειάς να θυμίζουν αρένα.
Κάτι σημαντικό που δείχνει την επικίνδυνη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, είναι και το εξής: Το φορτίο με τα πυρομαχικά, που μπλοκάραμε και φυλάγαμε οι λιμενεργάτες μαζί με τον λαό του Πειραιά μέχρι το πρωί της επόμενης ημέρας για να μην φορτωθεί στο πλοίο, διέσχισε όλη την χώρα, από τον βορρά μέχρι τον νότο, με 21 τόνους εκρηκτικές ύλες. Οι πιθανότητες ενός ατυχήματος, είτε στο λιμάνι είτε κατά τη μεταφορά του ήταν τεράστιες. Μας προκαλεί οργή και προβληματισμό ο βαθμός ανευθυνότητας της κυβέρνησης και φανερώνει πως το μόνο που την απασχολεί είναι πως θα διαφυλάξει τα κέρδη των λίγων και όχι τις ζωές των πολλών.
Καλούμε όλη την εργατική τάξη της χώρας μπροστά και στην πανελλαδική, πανεργατική απεργία στις 20 του Νοέμβρη, να νεκρώσουμε όλη την χώρα και να στείλουμε μήνυμα παντού πως μόνο οι λαοί σώζουν τους λαούς.
* Ο Μάρκος Μπεκρής είναι πρόεδρος του Σωματείου Λιμενεργατών στις προβλήτες της COSCO και πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πειραιά
