Με άρθρο του ο Θανάσης Καρτερός συστήνει να επικρατήσει ψυχραιμία και μεθοδικότητα στην ομάδα των 87 του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να μπορέσουν να γυρίσουν το παιχνίδι υπέρ τους.
«Ανάγκη πάσα, εν ολίγοις, για όσους θέλουν να τελειώνουν με την πολιτική ευτέλεια να διεξαγάγουν την εκστρατεία τους με πολιτικούς όρους. Να μην υποκύψουν στο “ξεκατίνιασμα”» τονίζει ο Θανάσης Καρτερός.
Σε άλλο σημείο του άρθρου του, ο κ. Καρτερός αναφέρει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταντήσει «φρενοκομείο», ενώ κατηγορεί τον Στέφανο Κασσελάκη ότι προσπαθεί να δημιουργήσει εμφύλιο στο κόμμα.
Ολόκληρο το άρθρο του Θανάση Καρτερού στην Αυγή:
Η απάντηση στο «είμαι εδώ» δεν μπορεί παρά να είναι ότι εμείς «είμαστε αλλού». Στη συλλογικότητα, στην ιστορία, στον σεβασμό σε ιδέες και αξίες, στη σοβαρότητα
Ας προσπαθήσουμε να πάρουμε μια απόσταση από το «φρενοκομείο» στο οποίο έχει καταντήσει ο Κασσελάκης τον ΣΥΡΙΖΑ. Τι επιχειρεί να κάνει με τις κινήσεις του; Να δυσφημήσει το κόμμα, να ισοπεδώσει τη διαδρομή και τις ιδέες που το συγκροτούν ως οργανωμένο σύνολο, να το διαλύσει στα εξ ων συνετέθη.
Και να οργανώσει ταυτόχρονα τον δικό του «στρατό», με τον αντιΣΥΡΙΖΑ λόγο, την αβάσταχτη ελαφρότητα του ναρκισσισμού, και τη στρατολόγηση «εθελοντών» από το γνωστό σάιτ, ως πρόπλασμα του Ι.Χ. κόμματος που ονειρεύεται. Στο οποίο σάιτ φυσικά δεσπόζουν η φωτογραφία του, το απειλητικό «είμαι εδώ» και η διαφανής πλέον επιδίωξή του: ο «δικός μας», δηλαδή ο δικός ΜΟΥ, ο καλός ΣΥΡΙΖΑ. Σε αντίθεση με τον κακό ΣΥΡΙΖΑ των άλλων.
Ορθώς όλα αυτά καταγγέλλονται. Και πυροδοτούν έναν εμφύλιο που βολεύει μια χαρά τον Κασσελάκη. Το θέμα είναι σε ποιο βαθμό θα επικρατήσει ψυχραιμία στη μεγάλη πλειοψηφία του κόμματος, στελέχη, υποψήφιους, μέλη, φίλους, για να αποφύγει τον κατήφορο. Πρώτον, διότι κάτι τέτοιο προκαλεί ζημιά στον ΣΥΡΙΖΑ. Και δεύτερον, γιατί ευνοεί τον Κασσελάκη και το σχέδιά του.
Ανάγκη πάσα, εν ολίγοις, για όσους θέλουν να τελειώνουν με την πολιτική ευτέλεια να διεξαγάγουν την εκστρατεία τους με πολιτικούς όρους. Να μην υποκύψουν στο «ξεκατίνιασμα». Σε τελευταία ανάλυση, μια στάση ψυχραιμίας και μετριοπάθειας είναι απολύτως πειστική για όσους θέλουν και υπόσχονται να χτίσουν εκεί που ο Κασσελάκης γκρεμίζει.
Η απάντηση στο «είμαι εδώ» δεν μπορεί παρά να είναι ότι εμείς «είμαστε αλλού». Στη συλλογικότητα, στην ιστορία, στον σεβασμό σε ιδέες και αξίες, στη σοβαρότητα. Ας καθίσει μόνος στο εδώ ΤΟΥ. Μετωπική πολιτική αντιπαράθεση, ναι. Αποκάλυψη των σχεδίων, ναι. Προειδοποίηση για το πού οδηγούν, ναι. Αλλά τα… νεύρα ας τα αφήσουν για τους οπαδούς του.
Που πάει να πει ότι θα πρέπει ίσως να ξαναδούν τις αντιδράσεις τους στις προκλήσεις. Όχι γιατί δεν έχουν δίκιο, αλλά γιατί στην πολιτική πρέπει να επιλέγει κανείς τα πιο κατάλληλα μέσα για να επικρατήσει το δίκιο του. Να πείθει γι’ αυτό. Να κάνει ένα βήμα πίσω, αν χρειαστεί, για να καταφέρει τα δυο βήματα μπρος. Και να αποφεύγει την τυφλή πόλωση, που πάντα, μα πάντα, ωφελεί τη θολούρα.
Τούτων δοθέντων, σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις. Προσεκτικά και στοχευμένα. Και κάτι τελευταίο. Την πλειοψηφία θα την έχουν και στο Συνέδριο και στις εκλογές.
Εκείνο τον αποκλεισμό, που είναι και νόμιμος και ηθικός, αλλά είναι συζητήσιμο αν συμβάλει στο κλίμα ψυχραιμίας που χρειάζεται σήμερα, δεν τον ξανασκέφτονται; Για πολλούς λόγους. Ένας εκ των οποίων είναι να δώσουν την ευκαιρία στον Κασσελάκη να διαπιστώσει τι σημαίνει η λαϊκή ρήση ότι στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό. Με την ψήφο των μελών.
