Σε… ναρκοπέδιο μοιάζει να βρίσκεται ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, καθώς οι ηγέτες της ΕΕ συζητούν στις Βρυξέλλες, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, το ζήτημα του μεταναστευτικού, με φόντο την κρίση στη Μέση Ανατολή και το ενδεχόμενο ενός κύματος προσφύγων, αν ο πόλεμος κλιμακωθεί.
Το πόσο λεπτές είναι οι ισορροπίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο φάνηκε από τη συνέντευξη που ο Κ. Μητσοτάκης έδωσε στους Financial Times, όπου, σχολιάζοντας τη συνεργασία Ιταλίας και Αλβανίας για το μεταναστευτικό – τα Τίρανα συμφώνησαν να φτιάξουν κέντρα υποδοχής μεταναστών που θα τους στέλνει η Ρώμη – δήλωσε ότι θα πρέπει να «είμαι προσεκτικός εδώ. Αυτή είναι μια διμερής συμφωνία. Δεν ξέρω αν μπορεί να εφαρμοστεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Πρέπει επίσης να δούμε αν θα αποδώσει».
Ταυτόχρονα, σχολιάζοντας τις φωνές εντός ΕΕ για ακόμα πιο αυστηρή μεταναστευτική πολιτική (η Ολλανδία ζητά να στέλνει όσους δεν δικαιούνται άσυλο στην Ουγκάντα), ο πρωθυπουργός τόνισε ότι «αν φτιάξεις έναν πολύ ψηλό φράχτη, θα πρέπει να έχεις και μεγάλη πόρτα. […] Ποιος θα μαζέψει τις ελιές μας; Είμαστε μια ήπειρος που συρρικνώνεται, και όλοι αναγνωρίζουμε ότι για να διατηρήσουμε την παραγωγικότητά μας, θα χρειαστούμε εργατικό δυναμικό, ανειδίκευτο ή εξειδικευμένο».
Είναι προφανές ότι το μεταναστευτικό αλλάζει τις ισορροπίες και τις συμμαχίες εντός ΕΕ (Μητσοτάκης και Μελόνι βρίσκονταν πριν από λίγο καιρό στην «ίδια σελίδα», αλλά σήμερα η κάθε χώρα μοιάζει να ακολουθεί διαφορετικούς δρόμους για το θέμα), σε ένα περιβάλλον που μοιάζει με κινούμενη άμμο, το οποίο υποχρεώνει την κυβέρνηση να ανασχεδιάζει τη στρατηγική της, έχοντας, ωστόσο, το βλέμμα στραμμένο στα… δεξιά της, καθώς τα κόμματα που βρίσκονται εκεί της κάνουν σκληρό πρέσινγκ.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Κ. Μητσοτάκης στη σύνοδο των ηγετών της ΕΕ τόνισε ότι είναι θετικό ότι η Ένωση συγκλίνει στη θέση για αυστηρή φύλαξη των συνόρων. Η Ελλάδα πάντα υποστήριζε την ανάγκη αυστηρής φύλαξης των συνόρων και το έκανε πράξη και είναι θετικό ότι πλέον στη θέση αυτή συγκλίνει και η ΕΕ, φέρεται να είπε ο πρωθυπουργός, υπερασπιζόμενος τη μεταναστευτική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνησή του από το 2019 και ειδικά μετά την κρίση στον Έβρο στις αρχές του 2020.
Παράλληλα, φέρεται να υπογράμμισε τη σημασία της συνεργασίας με τρίτες χώρες, αναφέροντας το παράδειγμα της Τουρκίας με την οποία η Ελλάδα συνεργάζεται στενά (στο πλαίσιο της επαναπροσέγγισης των δύο χωρών) για την αντιμετώπιση των δουλεμπόρων που ρίχνουν βάρκες με πρόσφυγες και μετανάστες στο Αιγαίο, και υπογράμμισε ότι η επόμενη πρόκληση στην οποία πρέπει να απαντήσει η ΕΕ είναι η υποχρέωση να γίνονται δεκτές οι επιστροφές όσων δεν δικαιούνται άσυλο.
Ωστόσο, η Αθήνα αναγνωρίζει ότι όλα αυτά δεν λύνουν το πραγματικό πρόβλημα, που δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι χώρες όπως η Ιταλία και η Ελλάδα βρίσκονται στην «πρώτη γραμμή» ως χώρες υποδοχής μεταναστών και προσφύγων και ότι όσο δεν εφαρμόζεται η νέα ευρωπαϊκή συμφωνία για το μεταναστευτικό τόσο η κατάσταση θα επιβαρύνεται στο εσωτερικό τους – πολλώ δε μάλλον αν αναλογιστεί κανείς ότι κάποιες χώρες της ΕΕ ζητούν ακόμα πιο σκληρή γραμμή για το θέμα.
Και, φυσικά, η ελληνική κυβέρνηση δεν κρύβει την ανησυχία της για την πρωτοβουλία της Ρώμης να… πακετάρει μετανάστες για την Αλβανία, καθώς εκτιμά ότι αν ο «ιταλικός δρόμος» κλείσει ή θεωρηθεί ασύμφορος, τότε είναι πολύ πιθανό οι μεταναστευτικές ροές να ανακατευθυνθούν προς την Ελλάδα (ήδη καταγράφεται αύξηση σε σχέση με το 2023,σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Μετανάστευσης), με το 2015 και την προσφυγική κρίση της Συρίας να… στοιχειώνει την Αθήνα.
Αν στα παραπάνω προστεθεί και το ότι οι επικεφαλής των κυβερνήσεων της Δανίας, της Φινλανδίας και της Σουηδίας δήλωσαν ότι υποστηρίζουν τα σχέδια της Πολωνίας να κλείσει την πρόσβαση στους αιτούντες άσυλο σε περίπτωση αυξημένης πίεσης στα σύνορα με τη Λευκορωσία, η ουσιαστική κατάργηση της Συνθήκης του Σένγκεν από τη Γερμανία και οι απαιτήσεις από χώρες όπως η Τσεχία και η Ολλανδία, γίνεται αντιληπτό ότι η Αθήνα βρίσκεται σε δύσκολη θέση, λόγω… γεωγραφικής θέσης.
