Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται πολύ πικρό ποτήρι για τους «87» και τους συμμάχους τους, ώστε να το αφήσουν να γίνει κανονικά. Φυσικά αυτό σημαίνει ότι δεν θέλουν να γίνει στην ώρα της ούτε η εκλογή νέου αρχηγού. Όπερ σημαίνει ότι ο στόχος είναι να αναβληθούν όλες οι διαδικασίες για ανάδειξη νέας ηγεσίας, όπως πρότεινε ξαφνικά κι από το πουθενά προ ημερών ο «ξεχασμένος» Διονύσης Τεμπονέρας, ο οποίος έχει αποχωρήσει από τα όργανα, αλλά θεώρησε επιβεβλημένο να καταθέσει την ιδέα του.
Η κατακραυγή που ξεσήκωσε ο αποκλεισμός του Στέφανου Κασσελάκη από την «λειψή» κεντρική επιτροπή το περασμένο Σάββατο, έχει ενισχύσει τις σκέψεις για το πώς θα βρεθεί τρόπος να μην γίνει. Κι αυτό διότι φαίνεται εξαιρετικά πιθανό ότι εάν τηρηθεί το χρονοδιάγραμμα για την πραγματοποίησή του στις αρχές Νοεμβρίου τότε η πλευρά Κασσελάκη θα το ελέγξει με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τους σχεδιασμούς και τις κινήσεις των αντιπάλων του.
Παρά τις έωλες θεωρίες και τις πρωτοφανείς ερμηνείες του καταστατικού περί της αδυναμίας του συνεδρίου να αποφασίσει για τα πάντα, ακόμα και να επιβάλλει την υποψηφιότητα Κασσελάκη, όλοι γνωρίζουν ότι όποιος ελέγξει τους συσχετισμούς αποκτά και τον έλεγχο των εξελίξεων στον ΣΥΡΙΖΑ.
Με την κατάσταση που επικρατεί στη βάση από την ψήφιση της πρότασης μομφής και το κλίμα που διαμορφώθηκε με τον αντιδημοκρατικό, κατά πολλούς, αποκλεισμό Κασσελάκη, μοιάζει περίπου αδύναμο να καταφέρουν οι «87» να έχουν την πλειοψηφία των συνέδρων.
Εξ ου και άρχισαν ήδη από την Κυριακή να κυκλοφορούν σενάρια περί αναβολής, κυρίως με το πρόσχημα της… έντασης που επικρατεί γενικώς στον ΣΥΡΙΖΑ.
Στόχος είναι να «κουραστούν» και να αποθαρρυνθούν οι δυνάμεις της κασσελακικής πτέρυγας και να αναγκαστεί ο απομακρυνθείς πρόεδρος να επιλέξει την έξοδο από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη δημιουργία δικού του κόμματος. Ή, να κερδηθεί χρόνος από την ομάδα που ελέγχει τώρα τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να αλλάξει τους συσχετισμούς στη βάση.
Σύμφωνα με τις διεργασίες που εξελίσσονται στο παρασκήνιο, υπάρχουν δύο βασικά σενάρια για το συνέδριο στη «φαρέτρα» των 87 και κάποιων από τους συμμάχους τους, ώστε να αποφύγουν την αναμέτρηση και την ολοκληρωτική ήττα, που πιθανόν να υποστούν.
Το πρώτο σενάριο λέει για μία τρίμηνη αναβολή, ώστε να γίνει το συνέδριο στα τέλη Ιανουαρίου, που έχει προσδιοριστεί (αυθαίρετα εν πολλοίς πάντως και εδώ) η εκλογή νέας κεντρικής επιτροπής. Αυτή η ιδέα είναι η μέθοδος της διολίσθησης στο χρόνο, καθώς μετά μπορεί να υπάρξει και νέα αναβολή και πάει λέγοντας. Αυτό σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει με το τωρινό ηγετικό σχήμα. Τον Νίκο Παππά στην προεδρία της κοινοβουλευτικής ομάδας και την Ράνια Σβίγκου στο τιμόνι του κόμματος.
Το δεύτερο σενάριο που αρχίζει να κυκλοφορεί και να συζητείται σε κάποιους κύκλους είναι να προκύψει μία πρωτοβουλία για «επανίδρυση» του χώρου. Αυτό θα ήταν πιο εύκολο εάν το αποτέλεσμα στο ΠΑΣΟΚ ήταν άλλο, αλλά και πάλι μοιάζει ως μία ιδανική και με «οραματικό μανδύα» διαφυγή από το σημερινό αδιέξοδο της αντικασσελακικής πτέρυγας.
Γίνεται λόγος για ένα κάλεσμα που θα υπάρξει από ιστορικές ηγετικές φυσιογνωμίες του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε μέσα από ένα συνέδριο «επανίδρυσης» να συναντηθούν και πάλι δυνάμεις της δημοκρατικής, ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς και της κεντροαριστεράς και σοσιαλδημοκρατίας!
Πρώτος θα ανταποκριθεί στο κάλεσμα ο ΣΥΡΙΖΑ δια της τωρινής του προσωρινής (και αμφιλεγόμενης) ηγεσίας, η οποία θα αδράξει την ευκαιρία να αναβάλει το συνέδριο και την εκλογή προέδρου, πλασάροντας μία άλλη προοπτική, έναν «μεγάλο στόχο». Και κάπως έτσι να καμφθούν και κάποιες από τις αντιδράσεις που υπάρχουν τώρα στο ενδεχόμενο μίας «σκέτης» και ωμής αναβολής.
Ο ορίζοντας αυτών των διεργασιών, σύμφωνα με όσους σχεδιάζουν αυτό το πλάνο, ξεκινά τώρα και φτάνει τον… Μάρτιο. Ή και ακόμα πιο πέρα. Αρκεί να αποχωρήσει στο μεταξύ η κασσελακική πλευρά και ο ίδιος ο κ. Κασσελάκης.
Το πρόβλημα για τους όλους αυτούς του σχεδιασμούς και τις μηχανορραφίες είναι αφενός η σφοδρή αντίδραση της βάσης, μα και της κοινής γνώμης που εκδηλώνεται εξαιρετικά επικριτικά για τις μεθοδεύσεις της Κουμουνδούρου. Και αφετέρου πώς θα το πάρει ο Παύλος Πολάκης, ο οποίος έχει ζητήσει το ακριβώς αντίθετο – να γίνουν όλα πιο σύντομα.
