H Αθηνά (Νουνού) Μαρτίνου, που πέθανε σήμερα στα 97 της χρόνια, ήταν η πλουσιότερη γυναίκα της Ευρώπης και μάλιστα, προσωπική φίλη της βασίλισσας Ελισάβετ, αν και η ίδια προτιμούσε να κρατάει χαμηλό προφίλ και να μην επιδεικνύει την ισχύ και την οικονομική της άνεση.
Πήρε την απόφαση να ασχοληθεί με τη διαχείριση των πλοίων της οικογένειάς της, του γένους Μεθενίτη το 1971. Μαζί με τους γιους της, Θανάση, Ντίνο και Ανδρέα, ίδρυσε την εταιρεία Thenamaris Ships Management.
Όταν, τη δεκαετία του ΄90, και συγκεκριμένα το 1991, η Αθηνά αποφασίζει να παραδώσει τα ηνία στα παιδιά της, ο Θανάσης Μαρτίνος αποχωρεί από την εταιρεία, για να δημιουργήσει την Eastern Mediterranean Maritime.
Το 1997, ακολούθησε ο Ανδρέας, που προχώρησε στην ίδρυση της ναυτιλιακής Minerva Marine, αφήνοντας ουσιαστικά στο τιμόνι της Thenamaris στον μικρότερο σε ηλικία αδελφό, Ντίνο.
Σε μια αφήγησή της, για το πως ερωτεύτηκε τη θάλασσα, είπε: «Είμαι Κεφαλονίτισσα, αλλά ρόλο για την αγάπη μου για τη θάλασσα έπαιξε ότι γεννήθηκα στη Γλυφάδα και έβλεπα τα πλοία να περνάνε και έλεγα στις φίλες μου: “και εμείς θα κάνουμε βαπόρια και το κάναμε. Είχαμε μανία με αυτό και το κάναμε και έκανε βαπόρια όλη η οικογένεια».
«Σε αυτή την προσπάθεια, δεν ήμουν μόνη μου. Κοντά μου ήταν από την πρώτη στιγμή ο άνδρας μου, αλλά κυρίως ήταν ο γιος μου Θανάσης, ο οποίος από δεκατεσσάρων ετών έκανε στατιστικές και έγραφε πόσο πλήρωμα, τι χρειάζεται ένα πλοίο. Ο άνδρας μου, ο Ιωάννης Μαρτίνος, αγαπούσε τη θάλασσα. Ο Θανάσης, από την πρώτη συζήτηση ήταν ενεργό μέρος σε αυτή την προσπάθεια. Δεν ήμουν η κινητήριος δύναμη, αλλά ήμουν ο άνθρωπος που μπορούσε να τα κάνει τα δύσκολα, εύκολα. Όταν θέλεις κάτι, μπορείς να το κάνεις».
Το 1964, η Αθηνά (Νουνού) Μαρτίνου, μπήκε στη ναυτιλία. Το 1971, ίδρυσε τη ναυτιλιακή εταιρεία Thenamaris και το 1975, ο στόλος αποτελούνταν από 36 πλοία.
«Διευθυντιλίκι δεν έκανα ποτέ», επισημαίνει η Αθηνά Μαρτίνου, αλλά τονίζει: «Τη Thenamaris αγαπούσα, όχι το διευθυντιλίκι. Αυτό που ήθελα ήταν να πληθαίνουν τα βαπόρια μου και αυτό έγινε».
«Το “Ελένη”, ήταν το δεύτερο πλοίο, δεν είχαμε λεφτά, ο Θανάσης τελείωνε το Γυμνάσιο, βρήκα λεφτά και πήγαμε στο Λονδίνο για να υπογράψει ο Θανάσης, ο οποίος μου είπε τότε, θα υψώσουμε την ελληνική σημαία. Ο Λιμενάρχης στο Λονδίνο με ρώτησε: Ξέρεις γραφομηχανή; του είπα, ναι και κάθισα και έγραψα τα έγγραφα, τα πήρε ο Θανάσης και έτσι παραλάβαμε το βαπόρι».
Η αφήγηση της Αθηνάς (Νουνού) Μαρτίνου είναι αποκαλυπτική: «Το πρώτο πλοίο το αγοράσαμε το 1964 με 80.000 λίρες. Ήταν ένα πλοίο 20 χρονών. Το “Θανάσης”,ήταν ένα πλοίο του Λιβανού, ήταν για πέταμα, το φτιάξαμε, το κάναμε κυπριακό και το 1967, το πουλήσαμε στην οικογένεια Πατέρα που το αγόρασαν με 300.000 δολάρια».
