Το προχθεσινό ντιμπέιτ μεταξύ των υποψήφιων αρχηγών του ΠΑΣΟΚ έδωσε ένα κοινώς αποδεκτό και απολύτως κατανοητό μήνυμα: Το ιστορικό αυτό κόμμα, ύστερα από ένα επώδυνο πολυετές διάλειμμα, επέστρεψε ως αφεντικό στον χώρο του. Όχι στα ιστορικά του μεγέθη – αυτά είναι προ πολλού παρελθόν και ίσως αδύνατον να επαναληφθούν –, αλλά σίγουρα ως πρωτεύουσα δύναμη στην Κεντροαριστερά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, που κυριαρχούσε στην κεντροαριστερή «πολυκατοικία» από το 2012 και ύστερα, είναι πλέον μονοψήφιος, βυθισμένος σε αυτοκαταστροφική εσωστρέφεια, χωρίς βιώσιμες ηγετικές επιλογές και ένα βήμα πριν από μια νέα – και πιθανότατα καταδικαστική – διάσπαση. Με αυτή την εικόνα δεν είναι πια δυνατόν να διεκδικεί – ίσως ούτε καν να ονειρεύεται – την πρωτοκαθεδρία σε έναν χώρο που δεν αντέχει πια να ζει στο περιθώριο της πολιτικής ζωής.
Αυτόν τον ρόλο διεκδικεί πλέον – και φαίνεται ότι κερδίζει – το ΠΑΣΟΚ, που ήδη βρίσκεται 6-7 μονάδες μπροστά από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι καθαρά δεύτερο, εκπέμπει μια εικόνα (στοιχειώδους, έστω) σοβαρότητας και σύντομα θα λύσει το θέμα της ηγεσίας του ώστε, με περιθώριο σχεδόν τριών χρόνων, να διαχειριστεί τη δημοσκοπική δεύτερη θέση, να την ενισχύσει και να διεκδικήσει τον ρόλο του δεύτερου πόλου εξουσίας.
Όλα αυτά τα δεδομένα αλλάζουν και τη σεναριολογία περί «ενιαίας Κεντροαριστεράς», η οποία έχει διαμορφωθεί πάνω στην – εξαρχής ανυπόστατη – υπόθεση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ή ο Τσίπρας θα είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ενοποίηση δύο ισοδύναμων κομμάτων. Αντιθέτως επιβεβαιώνεται αυτό που καιρό τώρα έχουμε επισημάνει: δεν μπορεί να υπάρξει ενοποίηση – ή, έστω, ανασύνθεση – εάν το ένα από τα δύο μεγαλύτερα κόμματα του χώρου δεν πάρει καθαρά κεφάλι έναντι του δεύτερου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε τον ρόλο, το στάτους και τις ευκαιρίες για να το κάνει, αλλά τις πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων την εποχή της παντοδυναμίας του. Τώρα τους όρους θα τους βάλει το ΠΑΣΟΚ, ως νέος διαχειριστής της κεντροαριστερής «πολυκατοικίας». Και δεν θα είναι καθόλου απλοί ή εύκολοι για όσους τα προηγούμενα χρόνια, αντί της ανασύνθεσης, αποπειράθηκαν την καταστροφή του.
Προφανώς κανείς δεν μπορεί – σίγουρα όχι πριν λυθεί το θέμα της ηγεσίας του – να προδικάσει το μέλλον του ΠΑΣΟΚ ως πόλου εξουσίας. Ο δρόμος για την κορυφή είναι εξαιρετικά ανηφορικός, η Ν.Δ. είναι πολύ πιο ισχυρή απ’ όσο δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, ενώ ο χώρος της Κεντροαριστεράς / Αριστεράς είναι πλέον μειοψηφικός και πολυδιασπασμένος. Τα επαναλαμβάνουμε για να μην υπάρχουν επιζήμιες αυταπάτες. Όσο για τον πρώτο ρόλο του ΠΑΣΟΚ σε αυτόν τον χώρο, θα πρέπει να προσπαθήσει πολύ για να τον κρατήσει και ακόμη περισσότερο για να αποδειχτεί άξιο να διεκδικήσει την εξουσία…
