Ήσυχος – παρά τη δημοσκοπική κατρακύλα – ο Κυριάκος Μητσοτάκης διασκεδάζει σε σπονσοραρισμένα event στο Σούνιο, «πουλάει» επικοινωνιακά τις «αυξήσεις των 3,60» και μεθοδεύει την ολοκλήρωση της δεύτερης τετραετίας του, βάζοντας τις βάσεις και για την τρίτη, μια και θεωρεί πως παίζει χωρίς αντίπαλο.
Και δεν έχει άδικο, αν ρίξει κάποιος μια ματιά στα κόμματα (πρώην) εξουσίας, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και στους πιθανότερους αντιπάλους του που θα αναδειχθούν μετά τις επικείμενες εκλογές στα δύο αυτά κόμματα. Στην ισοπεδωτική λογική του «μικρότερου κακού» ο Μητσοτάκης πιστεύει, και δικαίως, ότι θα είναι κερδισμένος όταν αποφασίσει να κάνει εκλογές…
Ωστόσο η ζωή απεχθάνεται το κενό, ακόμη και το αντιπολιτευτικό κενό. Και μπορεί απ’ τα (ακρο)δεξιά του ο Μητσοτάκης να χειριστεί τις διαρροές (τι τους έχει τους Αδώνιδες, Βορίδηδες και Πλεύρηδες), ωστόσο δεν είναι αυτό το πρόβλημά του. Ήδη εμφανίστηκε «ομάδα» γαλάζιων βουλευτών με παρέμβαση / αντίδραση στην ακολουθούμενη πολιτική για τους πλειστηριασμούς, η οποία, όπως ακούμε, αφήνει ανοιχτό να παρεμβαίνει κριτικά όπου θεωρεί σκόπιμο.
Επίσης, είναι κι ο Δένδιας, που όσα λέει δεν συνάδουν με την πολιτική προσέγγισης που ακολουθεί ο Μητσοτάκης στα ελληνοτουρκικά. Δεν θα πρέπει να ξεχνούμε και την παρέμβαση για τα ελληνοτουρκικά των πρώην πρωθυπουργών Καραμανλή και Σαμαρά. Αν όλα αυτά συνυπολογιστούν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντιμετωπίζει τον κίνδυνο, «τρέχοντας» μόνος, να έρθει… δεύτερος.
Κι αυτό επειδή, αν τα οικονομικά «στραβώσουν» ακόμη περισσότερο για ακόμη περισσότερους κι αν τα εθνικά «γλιστρήσουν» πολύ πιο πέρα από τις πάγιες θέσεις της εξωτερικής πολιτικής, αντίπαλος του Μητσοτάκη δεν θα είναι κάποιος απ’ το ΠΑΣΟΚ ή τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κάποιος απ’ τη Νέα Δημοκρατία…
