«Κοίτα γύρω σου να δεις πόσος κόσμος σε γιορτάζει σήμερα. Και πάντα. Και κάθε χρόνο…» είπε η Μάγδα Φύσσα, η γυναίκα που έγινε σύμβολο του αντιφασιστικού αγώνα στην έναρξη της ομιλίας της στην αντιφασιστική συναυλία που έγινε στη μνήμη του γιου της Παύλου Φύσσα. Οι λέξεις που χρησιμοποίησε για να μηνονεύσει τον γιο της ήταν χαρακτηριστικές.
«11 χρόνια. Να αποδείξουμε ότι ήσουν ένας σπουδαίος άνθρωπος και άξιζε να ζήσεις, αλλά δεν σε αφήσανε…» τόνισε από την αντιφασιστική συναυλία.
Η μητέρα του Παύλου που δολοφονήθηκε εν ψυχρώ το βράδυ της 18ης Σεπτεμβρίου 2013, από τον Γιώργο Ρουπακιά, μέλος της νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης, Χρυσή Αυγή δημιούργησε ρίγη συγκίνησης μιλώντας για το γιο της.
«Πώς αντέχουμε; Μεγάλος ο πόνος… Δεν είχα άλλη επιλογή Παύλο μου, δεν ήθελα άλλη επιλογή… Δεν ήθελα να κλειστώ στο σπίτι, δεν θέλαμε να γίνει αυτό. Γιατί μόνο έτσι, με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαν να καταλάβουν τι ακριβώς έκαναν εκείνο το βράδυ που σε μαχαιρώσανε» είπε χαρακτηριστικά.
Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία της Μάγδας Φύσσα:
«Τι να σου πω Παύλο μου, τι να σου πρωτοπώ…
Πώς αντέχουμε; Μεγάλος ο πόνος…
Δεν είχα άλλη επιλογή Παύλο μου, δεν ήθελα άλλη επιλογή…
Δεν ήθελα να κλειστώ στο σπίτι, δεν θέλαμε να γίνει αυτό.
Γιατί μόνο έτσι, με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαν να καταλάβουν τι ακριβώς έκαναν εκείνο το βράδυ που σε μαχαιρώσανε.
Μακάρι να μπορούσα να ήμουν εγώ εκεί και να έτρωγα εγώ το μαχαίρι, αλλά δεν ήμουν Παύλο μου, οπότε τώρα είμαι εγώ εδώ υποχρεωμένη, υποχρέωση απέναντι σε εσένα, σε αυτό το πλάσμα που ήσουν…
11 χρόνια. Να αποδείξουμε ότι ήσουν ένας σπουδαίος άνθρωπος και άξιζε να ζήσεις, αλλά δεν σε αφήσανε…
Κοίτα γύρω σου να δεις τι γίνεται, να δεις πόσος κόσμος σε γιορτάζει σήμερα.
Και πάντα. Και κάθε χρόνο…
Εκείνο που με πονάει περισσότερο είναι αυτό, εκείνος ο τελευταίος καφές που ήπιαμε εκείνη τη ρημάδα μέρα.
Που να το ξέρω όμως; Δεν το ήξερα…
Και τόσα που δεν είπαμε, που δεν προλάβαμε.
Δεν μπορεί, δεν το χωράει ανθρώπινος νους, ότι έφυγες εκείνο το απόγευμα και ότι δεν θα σε ξανά έβλεπα και ότι δεν θα ξανάκουγα τη φωνή σου.
Σε ευχαριστώ για άλλη μια φορά που ήρθες στη ζωή μου, που εγώ ήμουνα η μάνα σου.
Και εύχομαι να έχουμε καλή αντάμωση.
Εύχομαι να χαίρεσαι από εκεί διότι όλοι είναι εδώ. Τα αδέρφια σου, οι ανιψιές σου που μεγαλώσανε, ο Παυλής σου, το βαφτιστήρι σου, όλοι είναι εδώ.
Κόσμος, κόσμος, κόσμος Παύλο για εσένα.
Δεν θέλαμε να κάνουμε μνημόσυνο, ποτέ δεν θέλαμε. Θέλαμε να σε γιορτάζουμε. Πάντα να σε γιορτάζουμε.
Και όσο πάει και πληθαίνει ο κόσμος που σε αγαπάει.
Τους ευχαριστώ γιατί το αξίζεις. Και ευχαριστώ όλους αυτούς που έρχονται με μεγάλη αγάπη, οι καλλιτέχνες που προσφέρουν αυτό που προσφέρουν για εσένα, για εμάς όλους.
Καλή αντάμωση παιδί μου, καλή αντάμωση!»
