Σύμφωνα με ένα πολύ όμορφο άρθρο του kathimerini.gr μια βιώσιμη λύση για όσους έχουν συνδέσει τη ζωή τους με τη θάλασσα είναι ο αλιευτικός τουρισμός, όπως αποτυπώνεται στο ντοκιμαντέρ του WWF Ελλάς «Στη θάλασσα: Μια δεύτερη ευκαιρία».
Περίπου 13.000 ψαράδες σήμερα στην Ελλάδα βιοπορίζονται από την παράκτια αλιεία. Οι περισσότεροι από αυτούς αγωνιούν για το μέλλον, καθώς το επάγγελμα –ένα επάγγελμα σκληρό και επικίνδυνο– βρίσκεται αντιμέτωπο με όλο και μεγαλύτερες προκλήσεις, εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, της θαλάσσιας ρύπανσης και της υπεραλίευσης. Το μέλλον της αλιείας ποτέ δεν φάνταζε πιο αβέβαιο. Μια βιώσιμη λύση για τους ανθρώπους που έχουν συνδέσει τη ζωή τους και αυτή των οικογενειών τους με τη θάλασσα είναι ο αλιευτικός τουρισμός, όπως αποτυπώνεται στο ντοκιμαντέρ του WWF Ελλάς «Στη θάλασσα: Μια δεύτερη ευκαιρία», μια παραγωγή στο πλαίσιο του προγράμματος «Μετασχηματίζοντας την παράκτια αλιεία μικρής κλίμακας στη Μεσόγειο» που υλοποιεί η οργάνωση από το 2017 σε συνεργασία με τα γραφεία άλλων μεσογειακών χωρών.
Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί τρεις ψαράδες, την Ανθή Αρβανίτη από τη Σαντορίνη, τον Δημήτρη Ζάννε από την Ανδρο και τον Χρήστο Ηλιού από την Κύθνο, που έχουν ήδη δραστηριοποιηθεί ή ετοιμάζονται να κάνουν τα πρώτα τους επιχειρηματικά βήματα στον αλιευτικό τουρισμό. «Πίστεψα πάρα πολύ σε αυτό. Το αγαπάω και βλέπω ότι όσο περνάει ο καιρός το αγαπάω και περισσότερο», λέει η Ανθή Αρβανίτη. «Δεν είναι απλώς μια επιχείρηση που θα πληρωθεί για μια βόλτα. Αντί για σουβενίρ, φεύγεις με μια εμπειρία ζωής πάνω στο σκάφος».
Ο αλιευτικός τουρισμός θεσμοθετήθηκε στην Ελλάδα με υπουργική απόφαση το 2015 και σήμερα περίπου 200 παράκτιοι αλιείς διαθέτουν τη σχετική άδεια που τους δίνει τη δυνατότητα να δραστηριοποιηθούν σε αυτό το πεδίο. Ως εναλλακτική της αλιείας, ο αλιευτικός τουρισμός βελτιώνει την ποιότητα της επαγγελματικής ζωής των ψαράδων –λιγότερες ώρες απασχόλησης και μικρότερη έκθεση σε κινδύνους–, συμβάλλει στη μείωση της υπεραλίευσης και άρα στον περιορισμό των ιχθυοαποθεμάτων –αυτή τη στιγμή στη Μεσόγειο το 80% του πληθυσμού των ψαριών υπεραλιεύεται–, κάνει γνωστή την παραδοσιακή τέχνη της αλιείας και τη ναυτοσύνη των επαγγελματιών και, φυσικά, συμβάλλει στη γνωριμία με τα θαλάσσια οικοσυστήματα της χώρας μας και στην ευαισθητοποίηση για την ανάγκη προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος.
«Θέλω να ξεκινήσω τον αλιευτικό τουρισμό για ένα καλύτερο αύριο στη θάλασσα. Να ηρεμήσει λίγο και η θάλασσα από τα δίχτυα και τα παραγάδια που ρίχνουμε», εξομολογείται ο Χρήστος Ηλιού, ψαράς τέταρτης γενιάς. Ο Ανδριώτης Δημήτρης Ζάννες βρίσκεται στο στάδιο της προετοιμασίας, κάνοντας τις απαραίτητες μετατροπές στο καΐκι του με τη βοήθεια του 14χρονου γιου του, στον οποίο ελπίζει να κληροδοτήσει, εκτός από την αγάπη για τη θάλασσα και το μεράκι για την τέχνη του, μια βιώσιμη επιχείρηση. «Βλέποντας τις ψαριές τους να μειώνονται κάθε χρόνο, οι ψαράδες έχουν συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να αναλάβουν δράση και, αποτελώντας μέρος της λύσης του προβλήματος, να συμβάλουν στη βιωσιμότητα της θάλασσας και του επαγγέλματός τους», επισημαίνει ο Μιχάλης Μαργαρίτης, υπεύθυνος αλιείας πεδίου του WWF Ελλάς.
Πηγή: kathimerini.gr
