Η κατάληξη στη Χειμάρρα, με τη φυλάκιση του Μπελέρη, τη συνεχή ταλαιπωρία του και την ανάδειξη του εκλεκτού του Έντι Ράμα στη δημαρχία, αποτελεί μια καθαρή νίκη του πρωθυπουργού της Αλβανίας, ο οποίος ουδέποτε έκανε έστω κι ένα βήμα πίσω από την αρχική του επιλογή. Έδειξε λοιπόν και αυτός – αν συνυπολογίσουμε και τα προβοκατόρικα μηνύματά του στους ομοεθνείς του κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα – ότι μας έχει γραμμένους στα παλιά του τα παπούτσια.
Είχαμε επισημάνει από την αρχή αυτής της ιστορίας ότι ο Ράμα αισθάνεται πάρα πολύ άνετα χάρη στην ισχυρή σχέση του με τον Ερντογάν, του οποίου τα «κόλπα» αντιγράφει. Ωστόσο πολύ σημαντικότερη από τη συμμαχική σχέση Τουρκίας – Αλβανίας είναι η εικόνα του ανίσχυρου γείτονα που εκπέμπει σταθερά η Ελλάδα, η οποία απέτυχε να εκμεταλλευτεί τη θέση – οικονομικής κυρίως – ισχύος που είχε επί δεκαετίες στον βαλκανικό περίγυρό της.
Προφανώς έχει έρθει η ώρα η Αθήνα να συνειδητοποιήσει πόσο χρόνο έχασε παριστάνοντας την αφ’ υψηλού «Ευρωπαία», τη δήθεν ισχυρή», όπως την παραμύθιαζαν κάποτε οι ποικίλοι εκσυγχρονιστές, αρνούμενη να ασχοληθεί ενεργά με τη γεωγραφική και γεωπολιτική γειτονιά της και προσφέροντας ατελώς χώρο στην Τουρκία.
Όσα δεν έκανε την περίοδο της σχετικής άνεσής της ήταν ακόμα πιο δύσκολο να τα κάνει μετά τη χρεοκοπία της. Αυτό όμως που της φταίει περισσότερο είναι ότι ούτε καν ασχολείται, έχοντας παραδώσει τα πάντα στην υπερατλαντική υπερδύναμη. Αρνείται δυστυχώς να καταλάβει ότι η εικόνα αδυναμίας και παραίτησης που προβάλλει την τοποθετεί στο περιθώριο. Όταν αρχίσει να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα ίσως να είναι πολύ αργά.
