Από χθες, με την έναρξη γυρισμάτων της σειράς «Άγιος έρωτας» για τον Alpha, o Σπύρος Μιχαλόπουλος «μετρά» την 18η σκηνοθεσία σε σειρά μυθοπλασίας, έχοντας συμπληρώσει αρχές του μήνα 40 χρόνια επαγγελματικής πορείας. Είναι η τρίτη σειρά εποχής την τελευταία περίοδο έπειτα από δύο σεζόν στις «Άγριες μέλισσες» και τους περσινούς «Πανθέους».
Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο topontiki.gr μιλά για το στοιχείο στη νέα σειρά του Alpha που τον κινητοποίησε, για τους «Πανθέους» και δίνει την απάντησή του για την φόβο που έχουν τα κανάλια να έχουν στα προγράμματά τους σειρές μυθοπλασίας με πολιτική πλοκή.
Ποιοι στοιχείο σας κινητοποίησε στη σειρά «Άγιος έρωτας»;
Στον πυρήνα της νέας σειράς του Alpha είναι ο παράδοξος έρωτας ενός παππά ο οποίος ερωτεύεται την κόρη του ανθρώπου που υποπτεύεται πως έβλαψε την οικογένεια του. Του εν δυνάμει εχθρού του.
Σημαντικό στοιχείο της πλοκής είναι πως ο ιερέας πηγαίνει στην επαρχιακή πόλη για να εκδικηθεί την αυτοκτονία της αδελφής του. Κύριος ύποπτος της οποίας είναι ο πατέρας της νέας γυναίκας που ερωτεύεται.
Εκείνο που με παρακίνησε είναι ο αδιέξοδος έρωτας των δύο αυτών ανθρώπων. Μπαίνουν σοβαρά διλλήματα ζωής. Και αυτό που με ενδιαφέρει- πάντα- είναι η αδιάκοπη πάλη μυαλού και καρδιάς.
Γιατί αποτελεί ίντριγκα ο έρωτας ενός ιερωμένου και μιας γυναίκας, δεδομένου ότι οι κληρικοί μπορούν να νυμφεύονται;
Βεβαίως, έτσι είναι. Μπαίνει όμως ένα σοβαρό ηθικό δίλημμα. Το οποίο τίθεται από τη στιγμή που ο ήρωας μας έχει αφοσιωθεί στην Εκκλησία.
Ξεδιπλώνεται στα επεισόδια της σειράς μια πάλη καρδιάς, λογικής και καθήκοντος.
Το κορίτσι την ίδια στιγμή έχει να αντιμετωπίσει με την νεανική ορμή του τον έρωτα με έναν άνθρωπο στο ιερατικό σχήμα, σε μια κωμόπολη του ’57. Άλλο ένα αδιέξοδο.
Μια σειρά εποχής όπως ο «Άγιος έρωτας» τι προβολή έχει στην σημερινή κοινωνία;
Θα πρέπει να σκεφτώ για ποιο λόγο κάποιος ερωτεύεται. Προφανώς και δεν υπάρχει λόγος. Το ζήτημα του έρωτα είναι διαχρονικό και δεν μπαίνει σε κοινωνικές συνθήκες , σε καλούπια, σε συμβάσεις. Αυτά για μένα είναι παιχνίδια του μυαλού. Είναι το περιτύλιγμα που φτιάχνουμε για να αποφύγουμε έναν έρωτα. Είμαι οπαδός του έρωτα με την πρώτη ματιά. Χωρίς δεύτερη σκέψη.
Τι θέλετε να επικοινωνήσετε μέσα από τη νέα σειρά του Alpha;
Ότι το αδιέξοδο είναι ένα παιχνίδι του μυαλού. Στην ουσία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Χάνουμε από τη ζωή μας καταναλώνοντας χρόνο και ενέργεια σε συνθήκες κοινωνικές, οικονομικές. Χάνουμε την ουσία. Και η ουσία είναι το συναίσθημα.
Δηλαδή κάποιος πρέπει να χαίρεται ανεξαρτήτως συνθηκών. Να λυπάται ανεξαρτήτως συνθηκών. Να ερωτεύεται ανεξαρτήτως συνθηκών.
Το ρίσκο σε αυτήν ποιο είναι;
Να μην περάσει το μήνυμα. Να «θαφτεί» από μια «χιονοστιβάδα» προκαταλήψεων. Των «πρέπει» και «δεν πρέπει».
Μια ακόμη σειρά εποχής. Γιατί έχει ενδιαφέρον το «κοίταγμα» πίσω από τον ώμο;
Για δύο λόγους. Οι σειρές στην μετά τις «Άγριες μέλισσες» εποχή έχουν να κάνουν με μια νοσταλγία αλλά και με μια διάθεση απενοχοποίησης των τηλεθεατών. Τι εννοώ. Ο κόσμος θέλει να βλέπει σειρές εποχής για να έρθει σε επαφή με περιόδους στις οποίες έζησαν οι γονείς του ή οι παππούδες και οι γιαγιάδες. Είναι και μια απενοχοποίηση διότι όσο σκληρό και αν είναι το θέμα, δεν κάνουν αναγωγή στο σήμερα.
Αυτό όμως δεν είναι στρουθοκαμηλισμός;
Εδώ είναι το «κόλπο». Διότι θέματα που θίγονται στις σειρές αυτές είναι διαχρονικά: η πατριαρχία, η θέση της γυναίκας στην κοινωνία, η ενδοοικογενειακή βία, η γυναικοκτονία. Ακόμα και η επιβολή της εξουσίας.
Οι σειρές εποχής είναι πρόφαση για να κοιτάξουμε το «σήμερα» μιλώντας για το «χθες».
Όλα αυτά τα θέματα απασχολούν τη λογοτεχνία εδώ και 2.500 χρόνια: ο φόβος του θανάτου, ο φόβος του έρωτα, η ανθρώπινη ύπαρξη, η θέση του ανθρώπου στο Σύμπαν.
Η ελληνική τηλεόραση γιατί φοβάται τις σειρές μυθοπλασίας με πολιτική πλοκή;
Η κρατική δεν μπορεί διότι θα πρέπει να «μιλήσει» για πράγματα της κυβέρνησης όποια κι αν είναι.
Η ιδιωτική τηλεόραση είναι καθαρά εμπορική. Αν «πουλάει» κάτι θα το κάνει. Δεν θα κάνει όμως ποτέ πολιτική σειρά διότι κι η ιδιωτική τηλεόραση συνδιαλέγεται με κάποιο τρόπο με την κάθε κυβέρνηση.
Και οι δύο θα μπορούσαν να κάνουν πολιτικές σειρές, αλλά μόνον για γεγονότα που έχουν συμβεί στο παρελθόν, για παράδειγμα πριν από 70 χρόνια. Δεν θα δούμε κάτι αντίστοιχο του BBC, το οποίο έκανε και μεταδίδει πολιτικές σειρές.
Οι «Πανθέοι» είχαν την αντιμετώπιση που άξιζε σε ένα έπος όπως αυτό;
Όχι. Και οι παράγοντες ήταν πολλοί. Ένας παράγοντας ήταν το έντονο «αποτύπωμα» που είχε αφήσει η σειρά του 1977. Έγινε σύγκριση με μία σειρά που έχει αποκτήσει διαστάσεις μύθου και επειδή από εκείνη έχει διασωθεί ενάμιση επεισόδιο.
Η σειρά, για εμάς που την φτιάξαμε ήταν πιο σημαντική από εκείνους που την επέλεξαν και την προέβαλαν.
Είμαστε υπερήφανοι όλοι για το αποτέλεσμα, από την σύζυγο του Αθανασιάδη, Μαρία, που έχει τα δικαιώματα έως τον «τελευταίο» βοηθό παραγωγής.
Ποια είναι η χαρά του σκηνοθέτη;
Να βλέπει την ανάπτυξη ενός ολόκληρου οικοδομήματος που είχε στα χαρτιά και ως σχέδιο στο μυαλό. Σαν του πιλότου ενός τζάμπο το οποίο πρέπει να απογειώσει και να κάνει πτήση.
Χαρά επίσης είναι όταν ολοκληρώνεται μια σειρά και να είμαι με όλους φίλος. Να μπαίνω στο πλατό και να αισθάνομαι λες και είμαι σε παιδική χαρά.
Και η αγωνία του;
Να «περάσει» στον κόσμο αυτό που έχει στο μυαλό και την καρδιά.
Αργεί η το πλήρωμα του χρόνου για την επόμενη ταινία;
Αισθάνομαι ότι δεν απέχω πολύ. Θέλω να νιώθω έτοιμος όταν θα κάνω αυτό το βήμα.
Από τι εξαρτάται;
Από εμένα. Υπό την έννοια να αισθανθώ έτοιμος να μοιραστώ αυτό που έχω να «πω». Το θέμα το έχω πάντως…
Info
«Άγιος έρωτας», σενάριο Άγγελος Χασάπογλου- Στέλλα Βασιλαντωνάκη, σκηνοθεσία Σπύρος Μιχαλόπουλος με τους Δημήτρη Γκοτσόπουλο, Δανάη Παππά, Δημήτρη Παπανικολάου, Ταμίλα Κουλίεβα, Γιαννη Τσορτέκη, Κατερίνα Παπουτσάκη, Μαρίνα Ψάλτη, Θανάσης Κουρλαμπάς, Καλλιρόη Μυριαγκού, από το φθινόπωρο στο Alpha τέσσερις φορές την εβδομάδα.