Ως «σύγκρουση» με το σύστημα παρουσίασε ο Στέφανος Κασσελάκης τους πηχυαίους τίτλους «συστημικής» ιστοσελίδας που χαρακτήριζε «ρουσφέτια» τις συναντήσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με πολίτες στο γραφείο του.
Είχε προηγηθεί ανάρτησή του με την περίπτωση μιας γυναίκας που τον επισκέφθηκε την προηγούμενη Πέμπτη, η οποία απειλούνταν με πλειστηριασμό, αλλά «με τις κατάλληλες ενέργειες του γραφείου μου» μπήκε φρένο και δόθηκε χρόνος στην ιδιοκτήτρια για μια οριστική ρύθμιση του χρέους της.
Ο ίδιος ο Κασσελάκης είπε ότι αυτό είναι «κοινωνική αντιπολίτευση που κάνουμε θεσμικά, παράλληλα με το κοινοβουλευτικό μας έργο».
Όμως μάλλον κάτι μπερδεύει εδώ ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Πέρα από το ότι πρακτικά, και να θέλεις, δεν γίνεται να επιλύσεις το πρόβλημα του κάθε πολίτη – θα έπρεπε να κάνεις αυτή τη δουλειά όλη μέρα –, δεν είσαι φορέας, δομή αλληλεγγύης, ΜΚΟ κ.ο.κ.
Και το ΚΚΕ παρεμβαίνει, θα πει κάποιος, για να σώσει σπίτια από πλειστηριασμούς (οι πλειστηριασμοί είναι μόνο μία περίπτωση, κάποιοι εξ όσων επισκέφθηκαν τον Κασσελάκη έχουν θέματα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και ασφάλισης κ.λπ.), ωστόσο το κάνει με όρους κινήματος, είναι δουλειά της βάσης του, δεν παρεμβαίνει κανένα γραφείο Κουτσούμπα.
Αντιθέτως, ο τρόπος που χειρίζεται το θέμα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει στοιχεία προσωπικής προβολής και συγκέντρωσης προσωπικής ισχύος διά των προσωπικών διευθετήσεων. Καλό θα είναι επομένως, παρά τις προθέσεις του, που μπορεί να είναι αγαθές, να εξετάσει μήπως δικαιολογημένα κάποιοι τον επικρίνουν για «ρουσφέτια».
Κάποτε τέτοιες πρακτικές σημειώνονταν από πολιτευτές, βουλευτές κ.ο.κ. και θεωρούνταν καταδικαστέες άπαξ και έρχονταν στο φως, αν και συνήθως αφορούσαν διορισμούς στο Δημόσιο…
