Η Ισπανία έγραψε ιστορία με τον πιο απρόσμενο ήρωα. Ο Οϊαρθάμπαλ που μπήκε ως αλλαγή, σκόραρε στο 86′ και έκανε το 2-1, σκορ με το οποίο κέρδισαν την Αγγλία και κατέκτησαν για 4η φορά το Euro.
Μετά το 1964, 2008 και 2012, η «Ρόχα» του Λουίς ντε Λα Φουέντε, επιβεβαίωσε ότι ήταν η κορυφαία ομάδα του 17ου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.
Ο 4ος ευρωπαϊκός τίτλος καθιστά την Ισπανία την πρώτη εθνική ομάδα που καταφέρνει κάτι τέτοιο στη Γηραιά ήπειρο, στην 5η της παρουσία σε τελικό, μετά από εκείνον του 1984, όταν είχε ηττηθεί από την «οικοδέσποινα», Γαλλία, με 2-0! Η Αγγλία, όπως και πριν από τρία χρόνια στο Γουέμπλεϊ δεν κατάφερε να πάρει το πρώτο της Ευρωπαϊκό τρόπαιο, στη δεύτερη συνεχόμενη παρουσία της στον μεγάλο τελικό του τουρνουά.
Το σκορ άνοιξε στο 47′ ο Γουίλιαμς για τους Ισπανούς, ισοφάρισε προσωρινά ο Πάλμερ στο 73′.
To παιχνίδι
Το πρώτο ημίχρονο ήταν κάκιστο. Εάν εξαιρέσει κανείς τη φάση στις καθυστερήσεις με το σουτ του Φόντεν που δεν ανησύχησε ιδιαίτερα τον Ουνάι Σιμόν, το 45λεπτο κύλησε στο ρυθμό της Αγγλίας. Απέναντι σε μία Ισπανία που είχε περισσότερη ώρα την κατοχή της μπάλας κι έψαχνε με κάθε τρόπο να βρει κενούς διαδρόμους, η ομάδα του Γκάρεθ Σαουθγκέιτ πήγε το ματς όπως ακριβώς το είχε σχεδιάσει ο προπονητής της.
Οι παίκτες της Αγγλίας ήταν συγκεντρωμένοι, μπήκαν με προφανή στόχο να μη δεχθούν γκολ, συνειδητά απέφυγαν να επιτεθούν και τις λίγες φορές που το έκαναν δεν δημιούργησαν τη μεγάλη φάση.
Σε γενικές γραμμές το θέαμα που παρουσίασαν οι δύο φιναλίστ σαφώς και δεν άρεσε στον κόσμο, ωστόσο, ήταν τέτοιο το διακύβευμα του παιχνιδιού που λίγο πολύ ήταν αναμενόμενο πως θα συνέβαινε.
Άλλο ματς στο δεύτερο ημίχρονο
Ό,τι δεν είδαμε σε 47 λεπτά (με τις καθυστερήσεις) στο πρώτο ημίχρονο, το είδαμε με την έναρξη του β΄ μέρους. Κι αν τα πράγματα φάνηκε να μην ξεκινούν καλά για τη «Ρόχα» με την αναγκαστική αλλαγή του Ρόδρι (ένιωσε ενοχλήσεις κι αντικαταστάθηκε από τον Θουμπιμέντι), στο 47′ η ομάδα του Λουίς ντε λα Φουέντε άνοιξε το σκορ.
«Δράστης» του 1-0 ήταν ο Νίκο Γουίλιαμς με άψογο τελείωμα με το αριστερό μέσα από την περιοχή, στη μοναδική φάση του ματς που τον έχασε ο Γουόκερ. Η φάση ξεκίνησε από δεξιά με τον Γιαμάλ να βγάζει τη διαγώνια πάσα (4η ασίστ στο τουρνουά) και ο επερχόμενος επιθετικός της Αθλέτικ Μπιλμπάο έβαλε «φωτιά» στην εξέδρα.
Έδειξαν να τα χάνουν προς στιγμή οι Άγγλοι, καθώς στο 49′ σε παρόμοια φάση, η άμυνά τους έδειξε και πάλι ευάλωτη, αλλά ο Ντάνι Όλμο αστόχησε από εξαιρετικά πλεονεκτική θέση μέσα στην περιοχή.
Μετά το γκολ η Ισπανία κυριάρχησε. Στο 55′ ο Μοράτα πλάσαρε τον Πίκφορντ, μετά την εξαιρετική πάσα του Γιαμάλ, ωστόσο, το τελείωμά του δεν την ήταν καλό κι απομάκρυνε ο Στόουνς, ενώ ένα λεπτό μετά το δυνατό σουτ του Γουίλιαμς λίγο έξω από την περιοχή έστειλε τη μπάλα να περάσει δίπλα από το δοκάρι.
Η πρώτη απειλή από τους Άγγλους ήρθε στο 64′ με το βολέ του Μπέλιγχαμ έξω από την περιοχή που δεν ανησύχησε τον Σιμόν. Δύο λεπτά μετά σε γρήγορη αντεπίθεσή τους οι Ισπανοί «άγγιξαν» το 2-0, αλλά ο Πίκφορντ έκανε την απόκρουση του αγώνα στο πλασέ του Γιαμάλ.
Ο τελικός ξεκίνησε από το μηδέν στο 73′. Τρία λεπτά μετά την είσοδό του στον αγωνιστικό χώρο, ο Κόουλ Πάλμερ, ο άνθρωπος που από δική του ασίστ έδωσε την ευκαιρία στον Όλι Γουότκινς να σκοράρει στις καθυστερήσεις εις βάρος της Ολλανδίας και να στείλει τα «Τρία Λιοντάρια» στον τελικό, από ασίστ του Μπέλιγχαμ με εξαιρετικό τεχνικό σουτ έξω από την περιοχή έφερε το ματς στα ίσια (1-1).
Τεράστια ευκαιρία έχασε η Ισπανία στο 81′, με τον Γιαμάλ απέναντι από τον Πίκφορντ να μην πλασάρει σωστά και ο γκολκίπερ της Αγγλίας να διώχνει σωτήρια.
Η Ισπανία ήθελε το γκολ της νίκης και το βρήκε τελικά στο 86′ από την πάσα του Κουκουρέγια στον Ογιαρθάμπαλ και το πλασέ του τελευταίου να δίνει ξανά το προβάδισμα στη Ρόχα.
Διαιτητής: Φρανσουά Λετεξιέ (Γαλλία)
Κίτρινες: Όλμο – Κέιν, Στόουνς, Γουότκινς
Οι συνθέσεις των δύο ομάδων:
ΙΣΠΑΝΙΑ (Λουίς ντε λα Φουέντε): Σιμόν, Καρβαχάλ, Κουκουρέγια, Λε Νορμάντ (83′ Νάτσο), Λαπόρτ, Ρόδρι (46′ Θουμπιμέντι), Ρουΐθ, Γουίλιαμς, Γιαμάλ (89′ Μερίνο), Μοράτα (68′ Ογιαρθάμπαλ), Όλμο
ΑΓΓΛΙΑ (Γκάρεθ Σαουθγκέιτ): Πίκφορντ, Γουόκερ, Στόουνς, Γκέι, Σάκα, Μέινου (70′ Πάλμερ), Ράις, Σο, Φόντεν (89′ Τόνεϊ), Κέιν (61′ Γουότκινς), Μπέλιγχαμ
