Οι ομιλίες πρώην πρωθυπουργών, η εκλογή του νέου πατριάρχη της Βουλγαρίας, η συμπεριφορά των νεοεκλεγέντων ηγετών της Βόρειας Μακεδονίας, η ανάδειξη της ακραίας Δεξιάς στην Ευρώπη, το ταξίδι Όρμπαν στη Μόσχα και την Κίνα, έστω και αν δεν γίνεται αμέσως αντιληπτό, έχουν σχέση με τη γεωστρατηγική της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ.
H πολιτική συζήτηση, που φορτίζεται πολύ από τις εσωκομματικές αντιπαραθέσεις και δημοσιοποιήσεις των απόψεων πρώην πρωθυπουργών, αναμένεται με πολύ ενδιαφέρον, αλλά και απαίτηση για βαθύτερη ανάλυση του «γιατί» και του «πώς». Ο ρόλος του υπουργού Εξωτερικών στην προώθηση της διπλωματίας καθημερινά γίνεται και σημαντικότερος, ιδιαίτερα όταν δύο πρώην πρωθυπουργοί της χώρας αποφασίζουν να φέρουν στη δημόσια συζήτηση κυρίαρχα θέματα της εξωτερικής μας πολιτικής.
Εμμονή σε εκκρεμότητες
Ο δημόσιος διάλογος περιπλέκεται, ενώ αναμένεται με την εξέλιξή του να κερδίσει η δημοκρατική, θεσμική συζήτηση. Η εξωτερική μας πολιτική και το έργο του υπουργού Εξωτερικών αντιμετωπίζουν προβλήματα από τη στιγμή που κορυφαία πολιτικά στελέχη προκαλούν δημόσια συζήτηση, στην οποία διαπιστώνεται ότι οι ομιλητές διαφοροποιούνται ακόμη και σε θέματα όπως το Ουκρανικό, ο εφοδιασμός σε ενέργεια από τη Ρωσία, η Βαλκανική μας πολιτική ή και το σκάνδαλο Novartis.
Όταν η ελληνική κυβέρνηση διαπιστώνει συμπαιγνίες πολυεθνικών κολοσσών στην ελληνική αγορά και καταγγέλλει το γεγονός στην Ε.Ε., στη χώρα μας αναζητούνται οι «μύχιες ή κρυφές» επιδιώξεις του πρωθυπουργού, η «ταύτιση» του υπουργού Εξωτερικών με υπερπόντια συμφέροντα ή παρόμοιες «φαιδρότητες». Αποφεύγεται από τον πολιτικό κόσμο και τα κόμματα του Κοινοβουλίου οποιαδήποτε συνεργασία, κοινή δραστηριοποίηση, ώστε να αντιληφθεί η Ε.Ε. και κάθε κέντρο που απεργάζεται μονοπωλιακές μεθοδεύσεις, στα τρόφιμα, στην Υγεία, στην ενέργεια, ότι η Ελλάδα με πολύ μεγάλη σοβαρότητα έχει αποφασίσει να κινηθεί μεθοδικά σε μία ελάχιστη βάση κοινωνικής συναίνεσης για την εξαφάνιση παρόμοιων φαινομένων.
Προτεραιότητα παραμένει για όλους να καταπολεμηθούν οι πρακτικές των πολυεθνικών, επειδή θίγονται κυρίως μικρές οικονομίες της Ε.Ε.
Με πρακτικές μονοπωλίων και αθέμιτου ανταγωνισμού επιδιώκεται συνήθως δημιουργία κοινωνικών ανισοτήτων, αναταράξεων που προκαλούν ιδιαίτερα επικίνδυνες ρωγμές στην ενοποιημένη Ευρώπη.
Πάντοτε όσοι επιβουλεύονται τη συνέχιση της ευρωπαϊκής ενοποίησης αναζητούν τα ασθενέστερα σημεία, οικονομικά, πολιτικά, διπλωματικά, ώστε να προκληθούν κρίσεις στην υλοποίηση των κοινών πολιτικών και στην επίτευξη ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.
Στη χώρα μας, παρά την αντίληψη για τις διεθνείς εξελίξεις, διαπιστώνεται εμμονή σε εκκρεμότητες της εξωτερικής μας πολιτικής, οι οποίες όχι μόνο δεν αποτελούν πλέον προτεραιότητες των πολιτών, αλλά δημιουργούν αστάθειες και αμφιβολίες για τη συμπεριφορά της χώρας μας στις επιδιώξεις σταθεροποίησης της ευρύτερης γειτονιάς μας και στη σχέση της Ελλάδας με την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ.
Πρέσπες και ΝΑΤΟ
Η εκλογή της νέας ηγεσίας στη Βόρεια Μακεδονία δημιούργησε πολιτικούς προβληματισμούς, κυρίως στο ΝΑΤΟ.
Η Ελλάδα εγκαίρως και χωρίς περιστροφές έθεσε τους συμμάχους μπροστά στη νέα πραγματικότητα. Την ώρα των συμμαχικών διεργασιών διάφοροι σχηματισμοί και δεξαμενές σκέψεις επιλέγουν να επαναφέρουν με αυξανόμενη ένταση το θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών και αναζητούν τρόπους αναθεώρησης ή αλλαγών, παρ’ όλο που γνωρίζουν τη συμβατική δέσμευση των πλευρών και το άκαιρο της συζήτησης.
Μετά την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ, η συμπεριφορά της πολιτικής ηγεσίας στα Σκόπια αποτελεί διμερή «ακίδα» των σχέσεών μας, αλλά «κάρφο» στο μάτι της Συμμαχίας, στην οποία η Βόρεια Μακεδονία έχει εμπιστευθεί τον εναέριο χώρο της (Ελλάδα, Ιταλία).
Η επιμονή πολιτικών και διαμορφωτών πολιτικής στην επαναφορά «Μακεδονικού» ως προτεραιότητα της εξωτερικής μας πολιτικής φανερώνει αδυναμία αντίληψης του τι πετύχαμε και προς τα πού πορευόμαστε. Συνθέτουμε διεθνή πολιτική μαζί με εταίρους και συμμάχους και ξαφνικά ορισμένοι επιθυμούν να συμπεριφερθούμε ως μη αντιλαμβανόμενοι τη διεθνή γεωστρατηγική, αλλά ούτε και τις πολιτικές επιδιώξεις της γειτονικής μας Βουλγαρίας.
Μέσα σε αυτή την ανακατωσούρα πολιτικής και γεωστρατηγικής, που εμπλέκονται συνειδητά η Βόρεια Μακεδονία και η Βουλγαρία, η Ελλάδα, μοναδικός πόλος σταθερότητας και καλής γειτονίας, τείνει να μετατραπεί ξανά στον προβληματικό σύμμαχο και εταίρο, την ώρα που όλοι αντιλαμβάνονται την πολιτική δραστηριοποίηση της Ρωσίας, ώστε η Μόσχα να ανακτήσει ερείσματα πολιτικά, οικονομικά, θρησκευτικά, ενεργειακά στη Βαλκανική Χερσόνησο, αξιοποιώντας ηγεσίες όπως της Βόρειας Μακεδονίας.
Όταν έλιωσαν οι πάγοι που κατέψυχαν τον κόσμο ανοιχθήκαμε στην παγκοσμιοποίηση. Πιστέψαμε ότι χάθηκαν ιδεολογίες, ότι τα κράτη αποκτήσανε μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα κοινή συνείδηση και προσέβλεπαν στο κοινό συμφέρον, ενώ κυβερνήσεις, κράτη, επιχειρήσεις, πολυεθνικά συγκροτήματα συνέχισαν συμπεριφέρονται και να λειτουργούν προβάλλοντας αποκλειστικά το «δικό» τους εθνικό ή επιχειρηματικό συμφέρον.
Εισήλθαμε στον 21ο αιώνα, αλλά τα βαρίδια παραμένουν. Παραμένουν εμφανέστατα στις επιλογές των κρατών, στις στρατιωτικές εισβολές, στις παράνομες κατοχές εδαφών κρατών, στη χρήση ασύμμετρης βίας, στις συνεχείς αναζητήσεις αφορμών για ένταση, πόλωση, ένοπλη βία, κρατική και κάθε άλλου είδους τρομοκρατία.
Με τις επιλογές τους οι λαοί συνεχίζουν να στρέφονται σε ξεπερασμένες και επικίνδυνες τακτικές, πολιτικές και οικονομικές, αρνούμενοι να αποδεχθούν τον νέο κόσμο που εμείς δημιουργήσαμε αξιοποιώντας όλες τις νέες τεχνολογίες, που τόσο πολύ θαυμάσαμε και στηρίξαμε στην περίοδο της έρευνας και των πειραματικών τους εφαρμογών, που τόσο πολύ μας τρομάζουν τώρα που καθίστανται αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς μας.
Το κυπριακό τραύμα
Αναφερόμαστε στα 50 χρόνια από την εισβολή στην Κύπρο. Θυμούνται όλοι την αποτυχημένη πολιτική μας για να αντιμετωπίσουμε εθνικά, αλλά και ως εγγυήτρια δύναμη, την εισβάλλουσα Τουρκία.
Χρεώνουμε ατυχέστατες επιλογές στους πολιτικούς, αλλά ξεχνάμε πόσο ανέτοιμη ήταν η χώρα από τις προδοτικές πολιτικές της χούντας.
Έχει διαπιστωθεί από την ιστορική έρευνα και στρατιωτική καταγραφή ότι η χώρα «ήταν γυμνή» με μοναδικό πλεονέκτημα την ελληνική ψυχή, άοπλη, ανέστια, χωρίς στρατιωτική ενδυμασία και υπόδηση. «Ακόμη και τα άρβυλα έλειπαν…» όταν αποφάσισαν οι συνταγματάρχες γενική επιστράτευση, αποδεικνύοντας τη στρατιωτική ανεπάρκειά τους, ακόμη και στον τρόπο κλήσης κλάσεων στα όπλα σε περίοδο πολέμου.
Συνέβησαν γεγονότα που μας ταπείνωσαν, όχι μόνο επειδή η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο και κατέχει μέρος του εδάφους της, αλλά επειδή διαπιστώσαμε το χάλι μας.
Το 2004 ανατρέψαμε μέσα στην Ευρώπη όλα τα δεδομένα και επιτύχαμε την εισδοχή της Κύπρου στην Ε.Ε. Το 2024, με όλες τις δυσκολίες που ακόμη αντιμετωπίζει το Κυπριακό, τα γεγονότα βρίσκουν την Κυπριακή Δημοκρατία πανέτοιμη να προσαρμόσει τους εθνικούς της στόχους στα διεθνή δεδομένα, στις ενεργειακές ανάγκες και στις γεωπολιτικές, γεωπολιτισμικές απαιτήσεις.
Τώρα που συμβαίνουν τόσο σπουδαία γεγονότα, στην Αθήνα φαίνεται να βασανιζόμαστε ξανά από τον παλιό μας χαρακτήρα και αδυνατούμε να χωρίσουμε «την ήρα από το στάρι».
Προβληματικός δεν είναι ο οξύς πολιτικός λόγος, αλλά η αδυναμία όλων μας και κυρίως των πολιτικών ταγών να διαγνώσουμε τις ανάγκες της εποχής μας. Ο Κώστας Καραμανλής, ο Αντώνης Σαμαράς, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Κώστας Σημίτης, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, όλοι είχαν το όραμα της Ελλάδας που ανήκει στον σύγχρονο κόσμο, όπως το είχαν φαντασθεί ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Το ευρωατλαντικό συμφέρον
Με την κληρονομιά των προηγούμενων ηγετών της Ελλάδας ο Κυριάκος Μητσοτάκης συντονίζει τις εθνικές επιδιώξεις με τα ευρωατλαντικά κοινά συμφέροντα, παρά τις προκλήσεις της διεθνούς οικονομίας, της πανδημίας και της αλλαγής των όρων ισορροπίας που επέλεξε να επιβάλει το 2014 η Ρωσία με την προσάρτηση της Κριμαίας.
Ακολούθησαν ακρότατοι ενεργειακοί και εφοδιαστικοί ανταγωνισμοί στη Μέση Ανατολή, στο Ιράν, στην περιοχή του Κόλπου, στα στενά του Άντεν, με αποτέλεσμα να δοκιμάζεται πρωτίστως η ευρωπαϊκή οικονομία και σταθερότητα, κυρίως μετά τις αυξημένες απειλές πυρηνικού πολέμου, επεκτείνοντας την ανησυχία για πιθανή παγκόσμια σύρραξη.
Δυστυχώς η διάσταση αυτή έλειψε από τις δημόσιες τοποθετήσεις των δύο πρώην πρωθυπουργών, ώστε να μπορούμε, εμείς ο απλός λαός, να αντιληφθούμε καλύτερα πιθανά ελλείμματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός της χώρας μαζί με τον υπουργό Εξωτερικών συνεχίζουν άοκνα και με συνέπεια το δημιουργικό έργο όλων των ελληνικών κυβερνήσεων.
Συμμετέχουν εποικοδομητικά στην πολιτική ασφάλειας και σταθερότητας στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, στην προώθηση της ευρωπαϊκής πολιτικής στην Ανατολική Μεσόγειο και στην ευρύτερη περιοχή ΜΕΝΑ.
Η Ελλάδα διαμορφώνει με πολλές χώρες της περιοχής μας τριμερή και πολυμερή σχήματα συνεργασιών και άμυνας, ανοιχτά σε κάθε ενδιαφερόμενο, που αμβλύνουν τις ακραίες αντιπαραθέσεις στην Ανατολική Ευρώπη, στα Βαλκάνια, στον Νότιο Ενεργειακό Διάδρομο, στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική και στις χώρες του Κόλπου, με τις οποίες τον τελευταίο καιρό αναπτύσσουμε ξεχωριστή, προνομιακή, πολιτική και στρατηγική σχέση.
Διαβάστε επίσης
Το ΚΚΕ βλέπει προσπάθεια «ανακαίνισης» της σοσιαλδημοκρατίας με γαλλική πατέντα
