Στα τραγούδια της συναντούμε πάντοτε φως, αλλά και ενίοτε μια γλυκιά μελαγχολία. Οι μουσικές της ντύνουν νοσταλγικά τις ελπίδες μας και γαληνεύουν το μέσα μας. Έχοντας συνεργαστεί με πολύ σπουδαία ονόματα της μουσικής βιομηχανίας έρχεται και στα Γιάννενα. Λίγες ημέρες πριν η Παυλίνα Βουλγαράκη βρεθεί σε ένα acoustic live στην μουσική σκηνή του Πολυχώρου Αγορά μιλά στην Σέβη Ευθυμίου και το Ioannianabout.gr για τα τραγούδια που αγαπά, για εκείνα που την εκφράζουν αλλά και για το καλοκαίρι που ξεδιπλώνεται μπροστά μας.
Σε συναντούμε στα Γιάννενα στην σκηνή του Πολυχώρου Αγορά. Σε τι μουσικά μονοπάτια θα μας ταξιδέψεις μέσα από αυτό το live;
Είναι το πρώτο μικρό, ακουστικό live που κάνω μετά από πολλά χρόνια μπορεί και 10. Μου θυμίζει λοιπόν τις εποχές όταν ήμουνα στα 19 – 20 πούμε ένα μικρό αντίστοιχο σχήμα γυρνούσαμε όλη την Ελλάδα με σκοπό να επικοινωνήσω στον κόσμο την μουσική μου. Τότε για να είμαι ειλικρινής δεν είχα την εμπειρία που έχω τώρα και μου φαινότανε τρομακτική αυτή απόπειρα. Σήμερα αισθάνομαι σίγουρη και χαίρομαι πάρα πολύ για αυτή την ευκαιρία, λατρεύω και τα Γιάννενα η αλήθεια είναι, και θα παρουσιάσουμε υλικό από τους δικούς μου Και τραγούδια που έχω αγαπήσει πολύ. Αυτό σημαίνει από Χάρις Αλεξίου και Δήμητρα Γαλάνη μέχρι Άννα Βίσση και Σάκη Ρουβά
Εκτός από την ερμηνεία σε πολλά κομμάτια σου έχεις γράψει και τους στίχους και την μουσική . Ποιος είναι εκείνος ο στίχος που εσένα σαν Παυλίνα νιώθεις ότι σε εκφράζει περισσότερο και γιατί;
Οι στίχοι που έχω γράψει με εκφράζουν ανάλογα με τα φεγγάρια μου. Αυτή την περίοδο σκέφτομαι ιδιαίτερα τον στίχο με τον οποίο κλείνει το τραγούδι μου «ηλιαχτίδα» που λέει «κι εγώ κάπου θα υπάρχω κι όταν μάθεις να ακούς την καρδιά ίσως πάλι χρόνο να ’χω να πεθάνω μια ακόμα φορά»
Ποιο τραγούδι δεν αποχωρίζεσαι ποτέ από τις live εμφανίσεις σου;
Το «ελα λίγο πιο κοντά» και το «καμία ψυχή» Είναι δύο τραγούδια που γράψαμε παρέα με το Γιώργο Κυριάκο, το πρώτο συμπεριλαμβάνεται στον δεύτερο μου δίσκο ενώ το καμιά ψυχή στον τρίτο και τα αγαπάω πολύ, τα θεωρώ ένα με μένα.
Εκτός όμως από την μουσική έχεις ξεκινήσει και μια σειρά από podcast. Τι σε ώθησε σε αυτό το εγχείρημα;
Αυτή τη σειρά την ξεκίνησα πριν από δυόμισι χρόνια ,όταν ήμασταν σε καραντίνα, επειδή ήταν όλα κλειστά (θέατρα, μουσικές σκηνές ακόμα και τα στούντιο ήτανε κλειστά) και είχα μία τεράστια ανάγκη να επικοινωνήσω σκέψεις και προβληματισμούς μου. Με παραλήπτη το άγνωστο. Για να είμαι ειλικρινής δεν φανταζόμουν ότι θα είχαν τόσο μεγάλη απήχηση. Το αστείο είναι ότι δύο χρόνια που τα είχα σταματήσει, δηλαδή από την στιγμή που άνοιξαν τα πράγματα, νόμιζα ότι δεν είχα χρόνο να τα ξανα πιάσω. Αλλά επειδή προσεγγίζω θέματα ψυχολογικά, κοινωνικά και φιλοσοφικά, πλέον αυτό που συνειδητοποιώ είναι ότι εγώ ως ύπαρξη απλώς δεν ήμουνα σε επαφή με το πυρήνα μου. Ήμουν σε μία μεταβατική φάση. Θέλω να πω ότι δεν ήμουνα έτοιμη να επικοινωνήσω ξανά σκέψεις μου επειδή ήταν κάπως χαώδεις. Με το που ένιωσα καλά το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να παραδώσω νέα τραγούδια προς ηχογράφηση και να φτιάξω ένα επεισόδιο podcast.
Τέλος θα ήθελα να μου κάνεις μια ευχή για το καλοκαίρι που μόλις κατέφθασε.
Εύχομαι αυτό το καλοκαίρι να ξεκινήσει από τις καρδιές μας. Να πάμε σε πολλές συναυλίες, που προϋποθέτει να γίνουν. Να γνωρίσουμε νέους συνοδοιπόρους. Να μας βρει λίγο πιο ανάλαφρους. Και μιας και φέτος η μέση θερμοκρασία αναμένεται να φτάσει στα υψηλότερα επίπεδα όλων των εποχών ενώ παράλληλα τα πλαστικά και τα σκουπίδια αυξάνονται σε θάλασσες κι ακτές εύχομαι να ευαισθητοποιηθούμε λίγο παραπάνω. Να πάρουμε τα πράγματα πιο σοβαρά.
